آیه قُلْ أَ ذلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كانَتْ لَهُمْ جَزاءً وَ مَصيراً [15]
[اى پيامبر]! بگو: «آيا اين بهتر است يا بهشت جاويدانى كه به پرهيزگاران وعده داده شده؟! بهشتى كه پاداش اعمال آن‌ها، و سرانجامشان است».
الرّسول ( کَانَ النَّبِیُّ (ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَاء وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَال (یَا بَاذَرٍّ أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قَوْمِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنَ الْجَنَّهًْ وَ کَیْفَ لَا تَکُونُ کَذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی جَنَّةِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ.
پیامبر ( روزی پیامبر (در مسجد قبا نشسته بود و عدّه‌ای از اصحاب نیز در کنارش بودند، آن حضرت به ابوذر (گفت: «دوست دارم قومم بدانند که تو فردی از اهل بهشتی، چرا اینگونه نباشد تو کسی هستی که به خاطر عشقت به اهل بیتم از شهر مدینه تبعید خواهی شد، تو تنها خواهی زیست، و تنها می‌میری، امّا عدّه‌ای عهده‌دار کفن و دفن تو خواهند گشت، آنان دوستان من در بهشت جاویدانی که به پرهیزگاران وعده داده شده هستند.
الرّسول ( قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (لِعَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (: أَنْتَ یَا عَلِیُّ (وَ أَصْحَابُکَ فِی الْجَنَّهًِْ، أَنْتَ یَا عَلِیُ (وَ أَتْبَاعُکَ فِی الْجَنَّهًِْ.
پیامبر ( یا علی (فقط تو و اصحابت در بهشت هستید. یا علی (! تو و پیروانت (شیعیانت) در بهشت خواهید بود.