آیه إِنْ كادَ لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبيلاً [42]
اگر ما بر [پرستش] معبودهايمان استقامت نمى‌كرديم، بيم آن مى‌رفت كه ما را گمراه سازد! امّا هنگامى‌كه عذاب الهى را ببينند، به‌زودى مى‌فهمند چه كسى گمراه‌تر بوده است!
ابن‌عبّاس ( مَعْنَاهُ وَ لَقَدْ کَادَ یَصْرِفُنَا عَنْ عِبَادَهًِْ آلِهَتِنَا وَ تَأْوِیلُهُ قَدْ قَارَبَ أَنْ یَأْخُذَنَا فِی غَیْرِ جَهَهًِْ عِبَادَهًِْ آلِهَتِنَا عَلَی وَجْهٍ یُؤَدِّی إِلَی هَلَاکِنَا فَإِنَّ الْإِضْلَالَ الْأَخْذُ بِالشَّیْءِ إِلَی طَرِیقِ الْهَلَاکِ.
ابن‌عبّاس ( معنی آیه: إِنْ کادَ لَیُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْ لا أَنْ صَبَرْنا عَلَیْها این است: نزدیک بود پیامبر ما را از عبادت معبودانمان برگرداند و ما را در مسیری غیر از عبادت خدایانمان قرار دهد، تا هلاک گردیم، زیرا پذیرش اضلال یعنی واقع‌شدن در طریق هلاک.