آیه خالِدينَ فيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً [76]
در‌حالى‌كه جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محلّ اقامت نيكويى!
الباقر ( وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً قَالَ هَذِهِ الْآیَاتُ لِلْأَوْصِیَاءِ إِلَی أَنْ یَبْلُغُوا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً.
امام باقر ( آیه‌ی بندگان [خاص خداوند] رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند و هنگامی‌که جاهلان آن‌ها را مخاطب سازند [و سخنان نابخردانه گویند]، به آن‌ها سلام می‌گویند [و با بی‌اعتنایی و بزرگواری می‌گذرند]. (فرقان/۶۳) اختصاص به اوصیاء دارد.