آیه ۷۷ - سوره فرقان

فقه‌الرّضا ( امام کاظم (به من فرمود: «دعا برتر از قرائت قرآن است، چرا که خدا گوید: ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزاماً. روایت نمودم که دعا همه‌ی بلاها را چه مقدّر و چه غیر مقدّر را دفع می‌کند». فردی سؤال کرد: «دفع بلای غیر مقدّر به چه معناست»؟ امام فرمود: «دعا موجب می‌شود که بلا از اساس تحقّق نگیرد».

امام علی ( چهار چیز است که به نفع انسان می‌باشند نه به ضرر او: ایمان و شکرگزاری چراکه خداوند تبارک‌وتعالی می‌فرماید: خدا چه نیازی به مجازات شما دارد، اگر شکرگزاری کنید و ایمان آورید؟ (نساء/۱۴۷) استغفار، چراکه خداوند متعال می‌فرماید: ولی [ای پیامبر] تا تو در میان آن‌ها هستی، خداوند آن‌ها را مجازات نخواهد کرد و [نیز] تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند. (انفال/۳۳) و دیگری دعا، زیرا خداوند متعال فرموده است: قُلْ مَا یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا.

امام علی ( مغربن‌مزاحم آورده است: علی (به فرماندهان سپاه خود نامه‌ای نوشت. وی سپاه خود را به هفت قسمت تقسیم کرده بود و برای هریک فرماندهی را منصوب فرموده بود. در این نامه آمده بود: من در نزد شما از برداشت آذوقه توسّط سپاه از کشت و زرع مردم، بیزاری می‌جویم. مردم را از ظلم و ستم و تجاوز برحذر دارید و جلوی دست افراد سفیه و بی‌خرد را بگیرید و مواظب باشید اعمالی را مرتکب نشوید که خدا از ما ناخشنود گردد و دعای ما را به سبب آن بر ضدّ ما و شما برگرداند، زیرا خدای تعالی می‌فرماید: قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ؛ زیرا هرگاه خداوند گروهی را از آسمان؛ زشت شمارد، در زمین هلاک می‌شوند در انجام کار خیر سستی نکنید و خوش برخوردی با سپاهیان را ترک نکنید و از کمک به مردم باز نمانید و از تقویت دین خدا دست نکشید و آنچه بر شما واجب است در راهش با جان و دل بکوشید زیرا خداوند به ما و شما چنین احسانی عنایت فرموده که باید حداکثر توان خود را برای شکر از او به کار بندیم و او را یاری کنیم و نیرویی نیست جز به خداوند.