آیه وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ وَ لا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ لا يَمْلِكُونَ مَوْتاً وَ لا حَياةً وَ لا نُشُوراً [3]
آنان غير از خداوند معبودانى [براى خود] برگزيدند كه چيزى را نمى‌آفرينند، در‌حالى‌كه خودشان مخلوقند، نه مالك زيان و سود خويشند و نه مالك مرگ و حيات و رستاخيز خود.
الصّادق ( وَ اکْتَفِ بِشَهَادَهًْ اللَّهِ تَعَالَی لَکَ وَ عَلَیْکَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ کَفی بِاللهِ شَهِیداً وَ مَنْ لَا یَقْدِرُ عَلَی صَرْفِ الذَّمِّ عَنْ نَفْسِهِ وَ لَا یَسْتَطِیعُ عَلَی تَحْقِیقِ الْمَدْحِ لَهُ کَیْفَ یُرْجَی مَدْحُهُ أَوْ یُخْشَی ذَمُّهُ وَ اجْعَلْ وَجْهَ مَدْحِکَ وَ ذَمِّکَ وَاحِداً وَ قِفْ فِی مَقَامٍ تَغْتَنِمُ بِهِ مَدْحَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَکَ وَ رِضَاهُ فَإِنَّ الْخَلْقَ خُلِقُوا مِنَ الْعجینِ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ فَلَیْسَ لَهُمْ إِلَّا مَا سَعَوْا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعی وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لا یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ لا یَمْلِکُونَ مَوْتاً وَ لا حَیاةً وَ لا نُشُوراً.
امام صادق ( با مذمّت اشخاص چیزی از تو کاسته نمی‌شود و از مقامت کم نمی‌گردد! که خداوند عزّوجلّ فرمود: و شهادت خداوند برای تو کفایت می‌کند. (نساء/۷۹) کسی که نمی‌تواند نکوهش را از خود برطرف کند و نمی‌تواند ستایش را برای خود فراهم کند، چه امیدی به ستایش او و چه ترسی از نکوهش اوست. به مدح و ذمّ مردم کاری نداشته باش؛ و کاری کن که ستایش خدای عزّوجلّ و رضای او را شامل حال تو شود. مردم همه از آب پستی خلق شده‌اند، و فقط کسانی می‌توانند سعادت پیدا کنند که در کارهای نیک شتاب داشته باشند خداوند متعال می‌فرماید: و اینکه برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست. (نجم/۳۹) و نیز فرموده است: وَ لا یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ لا یَمْلِکُونَ مَوْتاً وَ لا حَیاةً وَ لا نُشُوراً.