آیه وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ ما لا يَنْفَعُهُمْ وَ لا يَضُرُّهُمْ وَ كانَ الْكافِرُ عَلى رَبِّهِ ظَهيراً [55]
و آنان جز خدا چيزهايى را مى‌پرستند كه نه به آنان سودى مى‌رساند و نه زيانى؛ و كافران هميشه در برابر پروردگارشان [در طريق كفر] پشتيبان يكديگرند.
الباقر ( عَنْ أَبِی حَمْزَهًَْ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ کانَ الْکافِرُ عَلی رَبِّهِ ظَهِیراً قَال تَفْسِیرُهَا فِی بَطْنِ الْقُرْآنِ عَلِیٌّ هُوَ رَبُّهُ فِی الْوَلَایَهًْ وَ الطَّاعَهًْ وَ الرَّبُّ هُوَ الْخَالِقُ الَّذِی لَا یُوصَفُ وَ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (إِنَّ عَلِیّاً (آیَهًٌْ لِمُحَمَّدٍ (وَ إِنَّ مُحَمَّدا (یَدْعُو إِلَی وَلَایَهًْ عَلِیٍّ (.
امام باقر ( ابوحمزه گوید: از امام باقر (در مورد آیه‌ی وَ کَانَ الْکَافِرُ عَلَی رَبِّهِ ظَهِیرًا پرسیدم که ایشان فرمود: «تفسیرش در بطن قرآن است: علی (در ولایت و فرمانبرداری، ربّ او بود، و آن کلمه‌ی الرَّبُّ [که با الف و لام] است، به‌معنای خالقِ فراتر از وصف می‌باشد». امام باقر (فرمود: «همانا علی (نشانه‌ای برای محمّد (است، و پیامبر (را به ولایت علی (فرامی‌خواند».