آیه ۱۰۵ - سوره یونس

امام صادق (علیه السلام)- جابر گوید: شنیدم که ایشان می‌فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که به نماز بایستد و رو به‌سوی خدا کند؛ مگر اینکه خداوند نیز به او رو نماید و اگر بنده از خدا رو برگرداند، او هم از وی رو برمی‌گرداند و از نماز انسان، غیر از آن مقداری که با قلبش به خدا توجّه می‌کند مقبول نمی‌گردد». روزی امام باقر (علیه السلام) مشغول نمازخواندن بود که چیزی بر روی سرش افتاد. ولی حضرت آن را به خاطر تعظیم الهی و توجّهی که به نماز خود داشت برنداشت. تا اینکه امام صادق (علیه السلام) آمده و آن چیز را از سر پدر برگرفت؛ این است معنای آیه: أَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً همچنین «حنیف» اشاره به ولایت دارد (مراد، معنای بطنی این کلمه است).