آیه يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ [57]
اى مردم! اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده است؛ و درمانى براى آنچه در سينه‌هاست؛ و هدايت و رحمتى است براى مؤمنان.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عن أبی عبد الله (علیه السلام) عن أبیه (علیه السلام) قال شَکَا رَجُلٌ إِلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) وَجَعاً فِی صَدْرِهِ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله) اسْتَشْفِ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام صادق (علیه السلام) از پدرش روایت می‌کند: مردی نزد حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) از درد سینه شکایت کرد. حضرت فرمود: «از قرآن شفای دردت را طلب کن. زیرا پروردگار می‌فرماید: وَ شِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُور «ِ.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْفُضَیْل: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی ... فِیهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ قَالَ یَعْنِی مَا یَخْرُجُ مِنْ عِلْمِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَهُوَ الشِّفَاءُ کَمَا قَالَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ.
امام کاظم (علیه السلام)- از محمّدبن‌فضَیل نقل شده: از امام کاظم (علیه السلام) درباره‌ی این سخن خدا؛ در آن، شفا برای مردم است. (نحل/۶۹) پرسیدم. حضرت فرمود: «مراد علمی است که از امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابیطالب (علیه السلام) صادر می‌شود که آن، شفاء (درمان) است. چنانکه خدا فرموده‌است: شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ».
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ مُوسَی (علیه السلام) نَاجَاهُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَقَالَ لَهُ فِی مُنَاجَاتِهِ ... أُوصِیکَ یَا مُوسَی (علیه السلام) وَصِیَّهًَْ الشَّفِیقِ الْمُشْفِق ... بِصَاحِبِ الْجَمَلِ الْأَحْمَرِ الطَّیِّبِ الطَّاهِرِ الْمُطَهَّر ... فَإِنَّهُ أَخُوکَ یَا مُوسَی (علیه السلام) إِنَّهُ أُمِّیٌّ وَ هُوَ عَبْدٌ صِدْقٌ مُبَارَک ... وَ لَأُنْزِلَنَّ عَلَیْهِ قُرْآناً فُرْقَاناً شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ مِنْ نَفْثِ الشَّیْطَانِ فَصَلِّ عَلَیْهِ یَاابْنَ‌عِمْرَانَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- خداوند با موسی‌بن‌عمران (علیه السلام) صحبت می‌کرد و از آن جمله به او فرمود: «ای موسی (علیه السلام)! تو را مانند دوستی مهربان به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) صاحب شتر ماده‌ی قرمز پاک پاکیزه؛ سفارش می‌کنم. ای موسی (علیه السلام)! آن پیامبر، درس ناخوانده است و بنده‌ای راستگو و مبارک است... بر او قرآنی را که فرقانست و شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ شفای دردهای سینه و [گمراهی دل] که منشأ آن گواهی‌ها، [وسوسه و] دمیدن شیطان است نازل خواهم کرد، پس ای پسر عمران! درود بر او بفرست».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- تَعَلَّمُوا کِتَابَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِیثِ وَ أَبْلَغُ الْمَوْعِظَهًِْ وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَإِنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُور.
امام علی (علیه السلام)- کتاب خدای تعالی را بیاموزید؛ زیرا آن کتاب بهترین گفتار و رساترین اندرزهاست. در آن بیندیشید؛ زیرا کتاب خدا بهار دل‌هاست. و به نور قرآن شفا و بهبودی بگیرید شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ.
الصّادق (علیه السلام)- وَ إِنْزَالُهُ عَلَیْهِمْ کِتَاباً فِیهِ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ مِنْ أَمْرَاضِ الْخَوَاطِرِ وَ مُشْتَبِهَاتِ الْأُمُور.
امام صادق (علیه السلام)- [از جمله‌ی نعمت‌های الهی بر بندگان این است که] کتابی بر آن‌ها نازل فرمود که در آن شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ از بیماری‌های فکری و امور غلط‌انداز و پوشیده.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- رسول الله (صلی الله علیه و آله) و القرآن.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- مراد سخن، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و قرآن است.