آیه ۳۰ - سوره یونس

امام صادق (علیه السلام)- هرگاه [برای نماز] به قبله روی کردی دنیا و هرآنچه که در آن است و نیز مردم و هر حالتی که دارند را فراموش کن و اندیشه‌ی خود را از هرچیزی که تو را از خدا باز می‌دارد فارغ ساز. عظمت خدا را با چشم باطن بنگر و ایستادنت را در برابر خداوند [برای حسابرسی]، به یاد بیاور. [آن روز] روزی است که تَبْلُوا کُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَی اللهِ مَوْلاهُمُ الحَقِّ؛ همه به آنچه قبلا انجام داده مبتلا می‌شود و همه به‌سوی خدای یکتا، مولای حقیقی خویش، بازگشت می‌یابند.

امام علی (علیه السلام)- به دنیا به دیده‌ی بی‌میلی نگاه کنید. به خدا قسم! به‌زودی دنیا شخص بی‌بندوبار را بدبخت می‌کند و ساکن [و فرد مقیم در یک مکان] را به حرکت درمی‌آورد و کسی را که اقامت‌گزیده حرکت می‌دهد. صفای [ظاهری] آن همراه با کدورت است و شادی آن بافته با اندوه. پایان زندگی دنیا (دوره‌ی پیری) همراه با ضعف و ناتوانی است. مبادا از چیزهای فریبنده دنیا خوشتان بیاید! به‌زودی نقل مکان خواهید کرد و وقوع آن نزدیک است. هُنالِکَ تَبْلُوا کُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَی اللهِ مَوْلاهُمُ الحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ.