آیه وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنْ كانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقامي وَ تَذْكيري بِآياتِ اللهِ فَعَلَى اللهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَ شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ لا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَ لا تُنْظِرُونِ [71]
سرگذشت نوح را بر آن‌ها بخوان؛ در آن هنگام كه به قوم خود گفت: «اى قوم من! اگر موقعيّت من و تذكّراتم نسبت به آيات الهى، بر شما سنگين [و سخت] است، [هر كارى از شما ساخته است بكنيد]. من بر خدا توكّل كرده‌ام! [شما اگر مى‌توانيد] توانايى خود و معبودهايتان را جمع كنيد؛ سپس هيچ‌چيز از امورتان بر شما پوشيده نماند؛ [و تمام جوانب كارتان را بنگريد]؛ سپس به حيات من پايان دهيد، و [لحظه‌اى] مهلتم ندهيد! امّا كارى از شما ساخته نيست.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- نَبَأَ نُوحٍ أَیْ خَبَرَ نُوحٍ ثُمَّ لا یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّهًًْ أَیْ لَا تَغْتَمُّوا ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ أَیْ ادْعُوا عَلَیَّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- نَبَأَ نُوحٍ یعنی داستان نوح (علیه السلام). ثُمَّ لا یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّةً یعنی اندوهگین نباشید. ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ یعنی مرا نفرین کنید.