آیه ۷۴ - سوره یونس

امام باقر (علیه السلام)- از عُقبه نقل شده که امام باقر (علیه السلام) فرمود: «پروردگار متعال، مخلوقاتش را آفرید. هر آنکه را دوست داشت، از آنچه که دوست داشت، آفرید و کسانی را که دوست داشت از گِل و سرشتی از بهشت آفرید و آفرینش آن کسانی را که ناخوش داشت، از جنس آن چیزی که دوست نداشت، قرار داد و آنان را که نفرت داشت از سرشت آتش آفرید. بعد همه‌ی آن‌ها را در سایه‌ها برانگیخت». گفتم: «سایه‌ها دیگر چیست»؟ فرمود: «مگر تو متوجّه سایه‌ات در زیر تابش آفتاب نشده‌ای که به ظاهر چیزی به نظر می‌آید ولی چیزی نیست! (منظور عدم استقلال سایه از وجودش است که تمثیلی برای عالم ذر و عالم مثال و عالم ارواح است) سپس از میان آنان پیغمبرانی را برانگیخت تا مردم را به ایمان به خداوند دعوت کنند و این کلام خدا که فرمود: و اگر از آن‌ها بپرسی چه کسی آنان را آفریده، قطعاً می‌گویند: خدا. (زخرف/۸۷) [پس آن‌ها را به اقرارکردن به حقّانیّت پیامبران (دعوت کردند امّا گروهی پذیرفتند و گروهی منکر شدند. سپس مردم را به پذیرش ولایت ما دعوت کردند. به خداوند قسم، آنان که محبّت الهی در سرشتشان بود، ولایت ما را پذیرفتند و کسانی که نفرت در سرشتشان بود، منکر آن شدند و آیه‌ی فَمَا کَانُواْ لِیُؤْمِنُواْ بِمَا کَذَّبُواْ بِهِ مِن قَبْلُ به همین موضوع اشاره می‌کند». سپس امام باقر (علیه السلام) فرمود: «تکذیب‌کردن آن‌ها از همان‌جا آغاز گشت».

امام صادق (علیه السلام)- خداوند متعال پیامبران را به‌سوی مردم فرستاد، درحالی‌که آن مردم هنوز در صلب پدران و رحم مادرانشان بودند [و خلق نشده بودند]. پس آن دسته از مردمی که در آن حالت، پیامبران (را تصدیق نمودند، بعد از آن نیز ایشان را تصدیق کردند و گروهی که در آن شرایط، پیامبران (را تکذیب نمودند، بعد از آن نیز چنین کردند.

امام صادق (علیه السلام)- به جانم سوگند، این نادانان (یعنی، منکران ربوبیّت خداوند) از طرف خدا به جهالت کشانده نمی‌شوند چرا که آنان، دلالت‌های روشن و علامت‌های آشکار را در آفرینش خود می‌بینند و آنچه در عظمت آسمان‌ها و زمین و ساخت عجیب و استوارِ آن‌ها که دلالت بر سازنده‌ی آن می‌کند را با چشم خود می‌بینند ولی [مشکل این است که] ایشان گروهی هستند که به روی خود درهای گناهان را گشوده و راه‌های [رسیدن به] لذّت‌های حرام را برای خود آسان کرده‌اند؛ در نتیجه خواهش‌های نفسانی بر دل‌های آن‌ها غلبه کرده و شیطان به‌خاطر ستم‌هایشان بر آن‌ها چیره گشته است وَ کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللهُ عَلی قُلُوبِ المُعْتَدِین.