الباقر (علیه السلام)- مَعْنَی یُونُسَ أَنَّهُ کَانَ مُسْتَأْنِساً لِرَبِّهِ مُغَاضِباً لِقَوْمِهِ وَ صَارَ مُؤْنِساً لِقَوْمِهِ بَعْدَ رُجُوعِهِ إِلَیْهِمْ.
امام باقر (علیه السلام)- کلمه‌ی یونس از انس و الفت گرفته شده است. چون هنگامی‌که از نافرمانی قومش خشمگین شد و از میان آن‌ها رفت، با خدای تعالی انس و الفت گرفت. و پس از بازگشتش دوباره با آنان (قومش) مأنوس گردید.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ یُونُسَ فِی کُلِ شَهْرَیْنِ أَوْ ثَلَاثَهًٍْ لَمْ یُخَفْ عَلَیْهِ أَنْ یَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ وَ کَانَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی یونس را هر دو ماه یا سه ماه، یک‌بار تلاوت کند، نباید از این بترسد که در زمره‌ی جاهلان باشد. و در روز قیامت از شمار مقرّبان خواهد بود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ أُعْطِیَ مِنَ الْأَجْرِ وَ الْحَسَنَاتِ بِعَدَدِ مَنْ کَذَّبَ یُونُسَ (علیه السلام) وَ صَدَّقَ بِهِ، وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ جَعَلَهَا فِی مَنْزِلِهِ وَ سَمَّی جَمِیعَ مَنْ فِی الدَّارِ وَ کَانَ بِهِمْ عُیُوبٌ ظَهَرَتْ، وَ مَنْ کَتَبَهَا فِی طَسْتٍ وَ غَسَلَهَا بِمَاءٍ نَظِیفٍ وَ عَجَنَ بِهَا دَقِیقاً عَلَی أَسْمَاءِ الْمُتَّهَمِینَ وَ خَبَزَهُ، وَ کَسَرَ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ قِطْعَهًًْ وَ أَکَلَهَا الْمُتَّهَمُ، فَلَا یَکَادُ یَبْلَعُهَا، وَ لَا یَبْلَعُهَا أَبَداً وَ یُقِرُّ بِالسَّرِقَهًِْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این سوره را تلاوت نماید، به تعداد کسانی که یونس (علیه السلام) را تکذیب کرده و تصدیق نمودند، به او اجر و پاداش می‌دهند و هرکس این سوره را بنویسد و در منزلش نگاه داشته و اسم همه‌ی افراد آن خانه را که دردی داشته باشند، بر آن بخواند، دردشان درمان می‌شود و هرکس آن را در تشتی گذاشته و با آبی پاک آن را بشوید و با آن خمیر درست کند و سپس نان بپزد و نام مظنونان [به دزدی] را بر آن بخواند، [پس] به هر فردی، تکّه‌ای از آن نان بدهد [می‌تواند دزد واقعی را تشخیص بدهد بدین‌ترتیب که اگر] متّهم اصلی آن را بخورد، هرگز توانایی بلعیدن آن تکّه نان را نداشته و به سرقت خود، اعتراف خواهد نمود.