آیه وَ يَقُولُونَ مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ [48]
مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده [مجازات] كى خواهد بود»؟
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ الْحَسَنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) قَالَ: خَطَبَنَا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَوْما ... یُخْرِجُ اللَّهُ تَعَالَی مِنْ صُلْبِ الْحَسَنِ (علیه السلام) الْحُجَّهًَْ الْقَائِمَ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) إِمَامَ زَمَانِهِ وَ مُنْقِذَ أَوْلِیَائِهِ یَغِیبُ حَتَّی لَا یُرَی یَرْجِعُ عَنْ أَمْرِهِ قَوْمٌ وَ یَثْبُتُ عَلَیْهِ آخَرُونَ وَ یَقُولُونَ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ وَ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّی یَخْرُجَ قَائِمُنَا (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فَیَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْما.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام حسن (علیه السلام) فرمود: «روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای ما خطبه خواند: خداوند تعالی از صُلب حسن (امام عسکری (علیه السلام))، حجت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که امام زمانِ خود و نجات‌دهنده‌ی دوستانش می‌باشد را بیرون می‌آورد. او پنهان می‌شود به‌گونه‌ای که دیگر دیده نمی‌شود. عدّه‌ای از اعتقاد به او برمی‌گردند و عدّه‌ای دیگر بر اعتقاد به او ثابت‌قدم باقی می‌مانند و می‌گویند: مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ. اگر از دنیا جز روزی باقی نمانده باشد خداوند عزّوجلّ آن روز را آنقدر طولانی می‌کند تا قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خروج کرده و زمین را از عدل‌وداد پر نماید؛ همانطورکه از ظلم و ستم پر شده بود».
الحسین (علیه السلام)- مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِیّاً أَوَّلُهُمْ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِی وَ هُوَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بِالْحَقِّ یُحْیِی اللَّهُ تَعَالَی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ یُظْهِرُ بِهِ دِیْنَ الْحَقِّ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ لَهُ غَیْبَهًٌْ یَرْتَدُّ فِیهَا قَوْمٌ وَ یَثْبُتُ عَلَی الدِّینِ فِیهَا آخَرُونَ فَیُؤْذَوْنَ وَ یُقَالُ لَهُمْ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرَ فِی غَیْبَتِهِ عَلَی الْأَذَی وَ التَّکْذِیبِ بِمَنْزِلَهًِْ الْمُجَاهِدِ بِالسَّیْفِ بَیْنَ یَدَیْ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله).
امام حسین (علیه السلام)- دوازده مهدی، در ما (اهل بیت) وجود دارد. اوّل آن‌ها امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و آخر آن‌ها نهمین فرزند من است. او امامی است که به حق قیام می‌نماید. خداوند زمین را پس از آنکه [با کفر و بی‌دینی اهلش] مرده باشد، به‌وسیله‌ی او زنده می‌کند و هم به‌وسیله‌ی او دین حق (اسلام) را بر همه‌ی ادیان غالب می‌گرداند؛ هرچند مشرکان نخواهند. او غیبتی دارد که در [طول] آن مردم بسیاری از دین برمی‌گردند و گروهی دیگر بر دین حق (اسلام) ثابت می‌مانند. برخی آن‌ها را آزار می‌دهند و [از روی سرزنش] به آن‌ها می‌گویند: مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ آگاه باشید آن‌ها که در غیبت وی با تحمّل رنج‌ها و تکذیب بی‌دینان بر عقیده‌ی خود ثابت می‌مانند، مثل کسانی هستند که با شمشیر در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) جهاد کردند!