آیه إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً يَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ يَسْتَحْيِي نِساءَهُمْ إِنَّهُ كانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ [4]
فرعون در زمين برترى جويى كرد، و اهل آن را به گروه‌هاى مختلفى تقسيم نمود؛ گروهى از آن‌ها را به ضعف و ناتوانى مى‌كشاند، پسرانشان را سر مى‌بريد و زنانشان را [براى كنيزى و خدمت] زنده نگه مى‌داشت؛ او به يقين از تبهكاران بود.
السّجاد (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: لَقِیَ الْمِنْهَالُ بْنُ عَمْرٍو عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ کَیْفَ أَصْبَحْتَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ وَیْحَکَ أَ مَا آنَ لَکَ أَنْ تَعْلَمَ کَیْفَ أَصْبَحْتُ أَصْبَحْنَا فِی قَوْمِنَا مِثْلَ بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی آلِ فِرْعَوْنَ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَنَا وَ یَسْتَحْیُونَ نِسَاءَنَا وَ أَصْبَحَ خَیْرُ الْبَرِیَّهًِْ بَعْدَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) یُلْعَنُ عَلَی الْمَنَابِرِ وَ أَصْبَحَ عَدُوُّنَا یُعْطَی الْمَالَ وَ الشَّرَفَ وَ أَصْبَحَ مَنْ یُحِبُّنَا مَحْقُوراً مَنْقُوصاً حَقُّهُ وَ کَذَلِکَ لَمْ یَزَلِ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَصْبَحَتِ الْعَجَمُ تَعْرِفُ لِلْعَرَبِ حَقَّهَا بِأَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحَتِ الْعَرَبُ تَعْرِفُ لِقُرَیْشٍ حَقَّهَا بِأَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحَتْ قُرَیْشٌ تَفْتَخِرُ عَلَی الْعَرَبِ بِأَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحَتِ الْعَرَبُ تَفْتَخِرُ عَلَی الْعَجَمِ بِأَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحْنَا أَهْلَ بَیْتِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) لَا یُعْرَفُ لَنَا حَقٌّ فَهَکَذَا أَصْبَحْنَا.
امام سجاد (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) روایت است: منهال‌بن‌عمر با علیّ‌بن‌الحسین (علیه السلام) روبه‌رو شد و به ایشان عرض کرد: «ای فرزند رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) چگونه شب را به صبح رساندی»؟! فرمود: «وای بر تو! هنوز نفهمیده‌ای که ما چگونه شب را به صبح می‌رسانیم؟! ما در میان قوم خود به بنی‌اسرائیل در میان آل فرعون می‌مانیم، فرزندانمان را سر می‌برند، به زنانمان بی‌حرمتی می‌شود، کار به جایی‌رسیده که به بهترین خلق خدا بعد از رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) (علی (علیه السلام)) بر بالای منبرها دشنام داده می‌شود. اکنون به دشمن ما ثروت و شرافت داده می‌شود و آنان که ما را دوست می‌دارند، حقیرشده و حقّشان کاستی‌یافته و مؤمنان نیز وضعی مشابه همین را دارند. هم اکنون غیرعرب این حقّ را برای عرب می‌شناسد که محمّد (صلی الله علیه و آله) از آنان است و اعراب نیز این حق را برای قریش می‌دانند که محمد (صلی الله علیه و آله) از آنان است و قریش بر عرب فخر می‌فروشد که محمّد (صلی الله علیه و آله) از ماست و عرب بر غیرعرب فخر می‌فروشد که محمّد (صلی الله علیه و آله) از آنان است، ولی با همه‌ی این احوال کسی نمی‌داند که حقّ ما چیست و کجاست [و گویا فراموش کرده‌اند که ما اهل بیت پیامبریم]؟ بلی ای منهال! روزگار ما چنین است».