آیه ۶۷ - سوره قصص

آیه فَأَمّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَعَسى أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ [67]

امّا كسى كه توبه ‌كند، و ايمان آورد و عمل صالحى انجام دهد، اميد است از رستگاران باشد.

۱
(قصص/ ۶۷)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ إِنَ الْعَبْدَ إِذَا دَخَلَ قَبْرَهُ جَاءَهُ مُنْکَرٌ فَزِعَ مِنْهُ یَسْأَلُ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَیَقُولُ لَهُ مَا ذَا تَقُولُ فِی هَذَا الرَّجُلِ الَّذِی کَانَ بَیْنَ أَظْهُرِکُمْ فَإِنْ کَانَ مُؤْمِناً قَالَ: أَشْهَدُ أَنَّهُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) جَاءَ بِالْحَقِّ فَیُقَالُ لَهُ: ارْقُدْ رَقْدَهًًْ لَا حُلُمَ فِیهَا وَ یَتَنَحَّی عَنْهُ الشَّیْطَانُ وَ یُفْسَحُ لَهُ فِی قَبْرِهِ سَبْعَهًَْ أَذْرُعٍ وَ رَأَی مَکَانَهُ فِی الْجَنَّهًِْ، قَالَ: وَ إِذَا کَانَ کَافِراً قَالَ: مَا أَدْرِی، فَیُضْرَبُ ضَرْبَهًًْ یَسْمَعُهَا کُلُّ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ إِلَّا الْإِنْسَانَ وَ یُسَلَّطُ عَلَیْهِ الشَّیْطَانُ وَ لَهُ عَیْنَانِ مِنْ نُحَاسٍ أَوْ نَارٍ یَلْمَعُانِ کَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ فَیَقُولُ لَهُ: أَنَا أَخُوکَ وَ یُسَلَّطُ عَلَیْهِ الْحَیَّاتُ وَ الْعَقَارِبُ وَ یُظْلَمُ عَلَیْهِ قَبْرُهُ ثُمَّ یَضْغَطُهُ ضَغْطَهًًْ تَخْتَلِفُ أَضْلَاعُهُ عَلَیْهِ ثُمَّ نَالَ بِأَصَابِعِهِ فَشَرَجَها.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وقتی بنده‌ای وارد قبر می‌شود، مُنکَر نزد او می‌آید و او از دیدن منکر وحشت‌زده می‌شود. از او در مورد پیغمبر (صلی الله علیه و آله) سؤال می‌کند. منکر به او می‌گوید: «درباره این مرد (رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)) که در میان شما بود چه می‌گویی»؟ اگر آن عبد، مؤمن باشد می‌گوید: «شهادت می‌دهم که او فرستاده‌ی خداست و به حق مبعوث گردید». در این صورت به وی گفته می‌شود: «بخواب، آرام بخواب بی آنکه خوابی آشفته ببینی». و شیطان از او دور می‌شود و قبر او از هر طرف هفت ذرع بزرگ می‌شود و جایگاه خود را در بهشت می‌بیند. امّا اگر کافر باشد در جواب سؤال منکر می‌گوید: «نمی‌دانم». پس ضربه‌ای بر او وارد می‌شود که جز انسان همه مخلوقات خدا آن را می‌شنوند و شیطان که دو چشم چون مس یا آتش دارد و چون برق، ناگهانی می‌درخشند بر او مسلّط می‌شود و به وی می‌گوید: «من برادر تو هستم» و مارها و عقرب‌ها بر او مسلّط می‌شوند و قبرش را بر او تاریک می‌کنند و قبر چنان بر او فشار وارد می‌کند که دنده‌های قفسه سینه‌اش از دو پهلویش خارج می‌شوند. انگشتان او را چنان به هم می‌فشارد که به هم می‌چسبند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۲۵۶
القمی، ج۲، ص۱۴۳/ نورالثقلین/ البرهان
بیشتر