آیه أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاقيهِ كَمَنْ مَتَّعْناهُ مَتاعَ الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيامَةِ مِنَ الْمُحْضَرينَ [61]
آيا كسى كه به او وعده نيكو داده‌ايم و به آن خواهد رسيد، همانند كسى است كه [فقط] متاع زندگى دنيا به او داده ايم سپس روز قيامت [براى حساب و جزا] از احضارشدگان خواهد بود؟!
إبن‌عباس (رحمة الله علیه)- نَزَلَتْ قَوْلُهُ أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فِی حَمْزَهًَْ (رحمة الله علیه) وَ جَعْفَرٍ وَ عَلِیٍّ (علیه السلام).
ابن‌عباس (رحمة الله علیه)- أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِیهِ؛ در حقّ علی (علیه السلام) و حمزه (رحمة الله علیه) و جعفر نازل شده است.
الباقر (علیه السلام)- أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاقِیهِ هُوَ عَلِیٌّ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام)- أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاقِیهِ؛ یعنی آیا کسی که وعده‌ی نیکو به او داده‌ایم [و او به آن خواهد رسید] منظور آیه، علی (علیه السلام) است.
الصّادق (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاقِیهِ قَالَ الْمَوْعُودُ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) وَعَدَهُ اللَّهُ أَنْ یَنْتَقِمَ لَهُ مِنْ أَعْدَائِهِ فِی الدُّنْیَا وَ وَعَدَهُ الْجَنَّهًَْ لَهُ وَ لِأَوْلِیَائِهِ فِی الْآخِرَهًِْ.
امام صادق (علیه السلام)- امام صادق (علیه السلام) درباره آیه: أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِیهِ؛ فرمود: مخاطب این آیه؛ علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است که خداوند به وی وعده داد که انتقام او را از دشمنانش در دنیا بگیرد و بهشت را به او و دوستدارانش در آخرت وعده نمود.