آیه أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ [10]
[آرى] آن‌ها وارثانند.
أمیرالمؤمنین ( عَنِ الرِّضَا (عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ (قَالَ: أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ* الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیها خالِدُونَ قَالَ فِیَّ نَزَلَتْ.
امام علی ( آیه‌ی أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ، الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیها خالِدُونَ در مورد من نازل شده است.
الصّادق ( مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً إِلَّا جَعَلَ لَهُ فِی الْجَنَّهًِْ مَنْزِلًا وَ فِی النَّارِ مَنْزِلًا فَإِذَا سَکَنَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ الْجَنَّهًَْ وَ أَهْلُ النَّارِ النَّارَ نَادَی مُنَادٍ یَا أَهْلَ الْجَنَّهًِْ أَشْرِفُوا فَیُشْرِفُونَ عَلَی النَّارِ وَ تُرْفَعُ لَهُمْ مَنَازِلُهُمْ فِیهَا ثُمَّ یُقَالُ لَهُمْ هَذِهِ مَنَازِلُکُمُ الَّتِی لَوْ عَصَیْتُمُ اللَّهَ دَخَلْتُمُوهَا قَالَ فَلَوْ أَنَّ أَحَداً مَاتَ فَرَحاً لَمَاتَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ فَرَحاً لِمَا صُرِفَ عَنْهُمْ مِنَ الْعَذَابِ ثُمَّ یُنَادِی مُنَادٍ یَا أَهْلَ النَّارِ ارْفَعُوا رُءُوسَکُمْ فَیَرْفَعُونَ رُءُوسَهُمْ فَیَنْظُرُونَ إِلَی مَنَازِلِهِمْ فِی الْجَنَّهًِْ وَ مَا فِیهَا مِنَ النَّعِیمِ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذِهِ مَنَازِلُکُمُ الَّتِی لَوْ أَطَعْتُمْ رَبَّکُمْ دَخَلْتُمُوهَا قَالَ فَلَوْ أَنَّ أَحَداً مَاتَ حُزْناً لَمَاتَ أَهْلُ النَّارِ حُزْناً فَیُورِثُ هَؤُلَاءِ مَنَازِلَ هَؤُلَاءِ وَ یُورِثُ هَؤُلَاءِ مَنَازِلَ هَؤُلَاءِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ* الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیها خالِدُونَ.
امام صادق ( خداوند برای هریک از مخلوقات خود خانه ای در بهشت و خانه ای را در جهنّم بنا کرده است. هنگامی که بهشتیان به بهشت و جهنّمیان به جهنّم درمی آیند، منادی ندا می دهد: «ای اهالی بهشت! پیش بیایید و بنگرید». آن‌ها می آیند و به دوزخ می نگرند. جایگاه‌هایشان به آنان نشان داده می شود و بعد به ایشان گفته می شود: «این‌ها منازلی است که اگر نافرمانی خدا را می کردید، به آن منازل می رفتید». حضرت فرمود: «اگر قرار باشد کسی از خوشحالی بمیرد، اهل بهشت در آن روز به خاطر عذابی که از آن‌ها برطرف شده، از خوشحالی می میرند». سپس منادی ندا میدهد: «ای اهل آتش! سرهای خود را بالا بگیرید». آن‌ها سر خود را بالا می گیرند و به جایگاه خود در بهشت و نعمت های آن می نگرند. به آن‌ها می گویند: «این منازلی است که اگر خدا را اطاعت می کردید، به آن وارد می شدید». حضرت فرمود: «اگر قرار باشد که کسی به‌واسطه‌ی اندوه بمیرد، جهنّمیان باید از حزن بمیرند. این‌گونه میشود که هرکدام از دو گروه بهشتیان و جهنّمیان منازل گروه مقابل را [که از آن محروم شده‌اند] به ارث می‌برند [و مالک می‌شوند] جای می گیرند و این است معنای سخن خداوند که فرمود: أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ، الَّذینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فیها خالِدُون».
الرّسول ( مَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا لَهُ مَنْزِلَانِ مَنْزِلٌ فِی الْجَنَّهًِْ وَ مَنْزِلٌ فِی النَّارِ فَإِنْ مَاتَ وَ دَخَلَ النَّارَ وَرِثَ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ مَنْزِلَهُ.
پیامبر ( هیچ یک از شما نیست مگر اینکه دو خانه دارد؛ خانه ای در بهشت و خانه ای در دوزخ؛ پس اگر بمیرد و به دوزخ وارد شود، اهل بهشت خانه اش را [در بهشت] به ارث می‌برند.
ابن عباس ( إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی جَعَلَ لِکُلِّ إِنْسَانٍ فِی الْجَنَّهًِْ مَنْزِلًا وَ أَهْلًا فَمَنْ عَمِلَ بِطَاعَتِهِ کَانَ لَهُ ذَلِکَ وَ مَنْ عَصَاهُ فَصَارَ إِلَی النَّارِ وَ دُفِعَ مَنْزِلُهُ وَ أَهْلُهُ إِلَی مَنْ أَطَاعَ فَذَلِکَ قَوْلُهُ أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ.
ابن عبّاس ( خداوند تعالی برای هر انسانی در بهشت خانه و خانواده ای قرار داد. هرکس به اطاعت او عمل کند، آن [خانه و خانواده] برای اوست و اگر نافرمانی کند، به دوزخ می رود و خانه و خانواده اش به کسی که از خدا اطاعت کرده است، واگذار می شود و این همان کلام خداوند است: أُولئِکَ هُمُ الْوارِثُونَ.