آیه أَ لَمْ تَكُنْ آياتي تُتْلى عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ [105]
[به آنها گفته مى شود]: آيا آيات من بر شما خوانده نمى شد، پس آن را تكذيب مى كرديد؟!
الباقر ( أَ لَمْ تَکُنْ آیاتِی تُتْلی عَلَیْکُمْ فِی عَلِیٍّ (فَکُنْتُمْ بِها تُکَذِّبُونَ.
امام باقر ( أَ لَمْ تَکُنْ آیاتِی تُتْلی عَلَیْکُمْ؛ آیا آیات من در مورد علی (بر شما خوانده نمی‌شد؛ پس آن را تکذیب می کردید؟!
الرّسول ( أَنَّ أَهْلَ النَّارِ إِذَا دَخَلُوهَا وَ رَأَوْا نَکَالَهَا وَ أَهْوَالَهَا وَ عَلِمُوا عَذَابَهَا وَ عِقَابَهَا ... یَئِسُوا مِنْ مَوْلَاهُمْ رَبِّ الْعَالَمِینَ الَّذِی کَانَ أَهْوَنُ شَیْءٍ عِنْدَهُمْ فِی دُنْیَاهُمْ وَ کَانَ قَدْ آثَرَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَلَیْهِ هَوَاهُ مُدَّهًَْ الْحَیَاهًِْ وَ کَانَ قَدْ قُدِّرَ عِنْدَهُمْ بِالْعَقْلِ وَ النَّقْلِ أَنَّهُ أَوْضَحَ لَهُمْ عَلَی یَدِ الْهُدَاهًِْ سُبُلَ النَّجَاهًِْ وَ عَرَّفَهُمْ بِلِسَانِ الْحَالِ أَنَّهُمُ الْمُلْقُونَ بِأَنْفُسِهِمْ إِلَی دَارِ النَّکَالِ وَ الْأَهْوَالِ وَ أَنَّ بَابَ الْقَبُولِ یُغْلَقُ عَنِ الْکُفَّارِ بِالْمَمَاتِ أَبَدَ الْآبِدِینَ وَ کَانَ یَقُولُ لَهُمْ فِی أَوْقَاتٍ کَانُوا فِی الْحَیَاهًِْ الدُّنْیَا مِنَ الْمُکَلَّفِینَ بِلِسَانِ الْحَالِ الْوَاضِحِ الْمُبِینِ هَبْ أَنَّکُمْ مَا صَدَّقْتُمُونِی فِی هَذَا الْمَقَالِ أَ مَا تُجَوِّزُونَ أَنْ أَکُونَ مِنَ ألصّادقینَ فَکَیْفَ أَعْرَضْتُمْ عَنِّی وَ شَهِدْتُمْ بِتَکْذِیبِی وَ تَکْذِیبِ مَنْ صَدَّقَنِی مِنَ الْمُرْسَلِینَ وَ هَلَّا تَحَرَّزْتُمْ مِنْ هَذِهِ الضَّرَرِ الْمُحَذَّرِ الْهَائِلِ أَ مَا سَمِعْتُمْ بِکَثْرَهًِْ الْمُرْسَلِینَ وَ تَکْرَارِ الرَّسَائِلِ ثُمَّ کَرَّرَ جَلَّ جَلَالُهُ مُرَافَقَتَهُمْ فِی النَّارِ بِلِسَانِ الْمَقَالِ فَقَالَ أَ لَمْ تَکُنْ آیاتِی تُتْلی عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِها تُکَذِّبُونَ* فَقَالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَیْنا شِقْوَتُنا وَ کُنَّا قَوْماً ضالِّینَ* رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ فَیَقِفُونَ أَرْبَعِینَ سَنَهًًْ ذُلَّ الْهَوَانِ لَا یُجَابُونَ وَ فِی عَذَابِ النَّارِ لَا یُکَلَّمُونَ ثُمَّ یُجِیبُهُمُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ اخْسَؤُا فِیها وَ لا تُکَلِّمُونِ قَالَ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَیْأَسُونَ مِنْ کُلِّ فَرَجٍ وَ رَاحَهًٍْ وَ یُغْلَقُ أَبْوَابُ جَهَنَّمَ عَلَیْهِمْ وَ یَدُومُ لَدَیْهِمْ مَآتِمُ الْهَلَاکِ وَ الشَّهِیقُ وَ الزَّفِیرُ وَ الصُّرَاخُ وَ النِّیَاحَهًُْ.
پیامبر ( اهل آتش هنگامی که وارد آن می شوند و خاری و سختی های آن را می بینند و از عذاب و عقاب آن آگاه می شوند ... هنگامی که از مولای خود پروردگار جهانیان که در دنیا بیارزش ترین چیز در نزد آنان بود و آن ها هوا و هوس خود را بر او ترجیح می دادند نومید شدند، درحالی که وجود او عقلا و نقلا به‌وسیله‌ی هدایتگران به سوی راه نجات برایشان اثبات شده بود، و به زبان حال به آن ها فهمانده بود که با اعمال خود خود را به عذاب می کشانند، و در قبول با مرگ تا ابد بر روی کفّار بسته است و به آن ها گفته بود وقتی که در دنیا بودند، شما مرا باور نکردید آیا گمان نمی کنید که من از صدّیقین می‌باشم؟ پس چگونه از من رویگردان می شوید و مرا تکذیب می کنید و پیامبرانی که مرا باور دارند تکذیب می کنید؟ شما را از این زیان هائل بر حذر می دارم. آیا از زیادی تعداد پیامبران و تکرار رسالت آنان چیزی نشنیدید؟ سپس خداوند متعال ورود آنان را به آتش تکرار کرد و فرمود: أَ لَمْ تَکُنْ آیاتِی تُتْلی عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِها تُکَذِّبُونَ پس کفار گفتند: رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَیْنا شِقْوَتُنا وَ کُنَّا قَوْماً ضالِّینَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ آن ها چهل سال در خواری و ذلّت می مانند و در عذاب آتش پاسخی به ایشان داده نمی شود وکسی با آنان سخن نمی گوید. سپس خداوند عزّ‌وجلّ به آن ها پاسخ می دهد: در آتش بمانید و سخن نگویید. گفت که در این هنگام آن ها از هر گشایش و آسایشی نومید می گردند و درهای جهنّم به روی آن ها بسته می شود و ماتم هلاک و آه و ناله و شیون آنان ابدی می شود.