آیه حَتَّى إِذا أَخَذْنا مُتْرَفيهِمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ يَجْأَرُونَ [64]
تا زمانى‌كه متنعّمان [مغرور] آن‌ها را در چنگال عذاب گرفتار سازيم؛ ناگاه، ناله‌هاى دردناك و استغاثه‌آميز آن‌ها بلند مى شود.
علی بن ابراهیم ( حَتَّی إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِیهِمْ أَیْ کُبَرَاءَهُمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ یَجْأَرُونَ أَیْ یَضِجُّونَ فَرَدَّ اللَّهُ عَلَیْهِمْ لا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ.
علیّ بن ابراهیم ( حَتَّی إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِیهِمْ؛ یعنی وقتی بزرگانِ آن‌ها را گرفتار عذاب کنیم، بِالْعَذابِ إِذا هُمْ یَجئَرُونَ؛ یعنی ناله های سوزناک سر می‌دهند. خداوند در پاسخ آنان می‌فرماید: لَا تجأَرُواْ الْیَوْمَ.