آیه وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ [98]
و پروردگارا از اينكه آنان نزد من حاضر شوند به تو پناه مى‌برم.
الرّسول ( رَوَی مَالِکٌ: أَنَّ خَالِدَبْنَ الْوَلِیدِ قَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ (إِنِّی أُرَوَّعُ فِی مَنَامِی فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (قُلْ أَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ غَضَبِهِ وَ عِقَابِهِ وَ شَرِّ عِبَادِهِ وَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطِینِ وَ أَنْ یَحْضُرُونِ.
پیامبر ( از مالک روایت است: خالدبن ولید گفت: «ای رسول خدا (! من در خواب می‌هراسم [و خواب ترسناک می‌بینم]». فرمود: «بگو از غضب و مجازات الهی و از شرّ بندگانش و از وسوسههای شیطان‌ها و از اینکه در کنار من حاضر شوند، به کلمات تامّه‌ی الهی پناه می‌برم».
الصّادق ( أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطِینِ وَ لَمَزَاتِهِمُ الَّتِی تَضِلُّ بَعْدَ الْهُدَی وَ تَبَدَّلُ بَعْدَ النُّهَی وَ تَحْجُبُ عَنْ سَبِیلِ الرُّشْدِ وَ التَّقْوَی.
امام صادق ( أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطِین؛ ِ من از وسوسه های شیطان‌ها و عیب جویی‌هایی که بعد از آنکه هدایت آمد، گمراهی به همراه می‌آورد. و بعد از [حکم] عقل، [کار را] دگرگون می کنند و از راه رشد و تقوی منع می کنند، به تو پناه می‌برم.