آیه حَتَّى إِذا فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَديدٍ إِذا هُمْ فيهِ مُبْلِسُونَ [77]
[اين وضع ادامه مى يابد] تا زمانى‌كه درى از عذاب شديد به روى آنان بگشاييم [و چنان گرفتار مى شوند كه] ناگهان كاملاً مأيوس گردند.
الباقر ( عَنْ جَابِرِ‌بْنِ‌یَزِیدَ، عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (قَالَ: وَ قَوْلَهُ تَعَالَی حَتَّی إِذا فَتَحْنا عَلَیْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدِید هُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِیطَالِبٍ (إِذَا رَجَعَ فِی الرَّجْعَهًِْ.
امام باقر ( منظور از آیه: حَتَّی إِذا فَتَحْنا عَلَیْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدیدٍ؛ علیّ بن ابیطالب (است، آن وقتی که رجعت صورت می گیرد و ایشان به دنیا باز می گردند.
الصّادق ( حَتَّی إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ باباً ذَا عَذابٍ شَدِیدٍ ذَلِکَ حِینَ دَعَا النَّبِیُّ (فَقَالَ: اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا عَلَیْهِمْ سِنِینَ کَسِنِی یُوسُفَ (فَجَاعُوا حَتَّی أَکَلُوا الْعِلْهِزَ وَ هُوَ الْوَبَرُ بِالدَّمِ.
امام صادق ( آیه: حَتَّی إِذا فَتَحْنا عَلَیْهِمْ باباً ذا عَذاب شدید مربوط به آن زمانی بود که پیامبر (آن‌ها را نفرین کرد و فرمود: «خدایا! آن [زمان] را بر آن‌ها سال هایی مانند سال های یوسف (قرار بده که گرسنه شوند تا اینکه علهز بخورند که نوعی غذا بود که از ترکیب پشم شتر با خون (و تفت دادن آن) درست می‌کردند.
علی بن ابراهیم ( إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ یَقُولُ آیِسُونَ.
علیّ بن ابراهیم ( إِذا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ؛ نومید شدند.