آیه يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَليمٌ [51]
اى پيامبران! از غذاهاى پاكيزه بخوريد و عمل صالح انجام دهيد كه من به آنچه انجام مى دهيد دانا هستم.
الصّادق ( سَدِیرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (... وَ عِنْدَنَا قَوْمٌ یَزْعُمُونَ أَنَّکُمْ رُسُلٌ یَقْرَءُونَ عَلَیْنَا بِذَلِکَ قُرْآناً یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ فَقَالَ یَا سَدِیرُ سَمْعِی وَ بَصَرِی وَ شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی مِنْ هَؤُلَاءِ بَرَاءٌ وَ بَرِئَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ رَسُولُهُ (مَا هَؤُلَاءِ عَلَی دِینِی وَ لَا عَلَی دِینِ آبَائِی وَ اللَّهِ لَا یَجْمَعُنِی اللَّهُ وَ إِیَّاهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ إِلَّا وَ هُوَ سَاخِطٌ عَلَیْهِم.
امام صادق ( سدیر گوید، به امام صادق (عرض کردم: «مردمی عقیده دارند که شما خدا و معبودید و برای دلیل عقیده‌ی خود این آیه قرآن را می خوانند: یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ». امام فرمود: «ای سدیر! شنوایی و بیناییم، پوست و گوشتم، خون و مویم از اینان بیزار است و خدا از ایشان بیزار باشد، اینان دین من و دین پدران مرا ندارند. خدا در روز قیامت، مرا با آن‌ها گرد هم نیاورد، جز آنکه بر آن‌ها خشمگین باشد».
الصّادق ( عَنْ رَجُلٍ مِنْ جُعْفِیٍّ قَالَ: کُنَّا عِنْدَ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (فَقَالَ رَجُلٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ رِزْقاً طَیِّباً قَالَ فَقَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ هَذَا قُوتُ الْأَنْبِیَاءِ (وَ لَکِنْ سَلْ رَبَّکَ رِزْقاً لَا یُعَذِّبُکَ عَلَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ هَیْهَاتَ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً.
امام صادق ( در مجلسی در حضور امام صادق (شخصی گفت: «خدایا! من از تو روزی پاک و طیب درخواست می‌کنم». امام صادق (فرمود: «هیهات، هیهات! این سخن را نگو؛ چراکه رزق طیب، خوراک پیامبران است. از خداوند بخواه به تو رزقی دهد که روز قیامت تو را به خاطر آن عذاب نکند. خداوند می فرماید: یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً».
الباقر ( عَنْ مُعَمَّرِ‌بْنِ‌خَلَّادٍ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ الثَّانِی (قَالَ: نَظَرَ أَبُوجَعْفَرٍ (إِلَی رَجُلٍ وَ هُوَ یَقُولُ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ الْحَلَالِ فَقَالَ أَبُوجَعْفَر (سَأَلْتَ قُوتَ النَّبِیِّینَ قُلِ اللَّهُمَ إِنِّی أَسْأَلُکَ رِزْقاً وَاسِعاً طَیِّباً مِنْ رِزْقِکَ.
امام باقر ( معمّربن‌خلّاد از امام رضا (نقل می‌کند که: امام باقر (به مردی که چنین دعا می کرد: «خدایا! من از تو رزق حلالت را طلب می‌کنم»، نگاه کرد و فرمود: «تو از خداوند خوراک پیامبرانش را خواستی؛ باید بگویی: خداوندا! از تو رزق و روزی فراوان و نیکو می خواهم».
الصّادق ( الطَّیِّباتِ؛ الرِّزْقُ الْحَلَالُ.
امام صادق ( منظور از الطَّیِّباتِ، روزی حلال است.
الرّضا ( عَنْ أَحْمَدَ‌بْنِ‌مُحَمَّدِ بْنِ‌أَبِی‌نَصْرٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا (جُعِلْتُ فِدَاکَ ادْعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَرْزُقَنِیَ الْحَلَالَ فَقَالَ أَ تَدْرِی مَا الْحَلَالُ قُلْتُ الَّذِی عِنْدَنَا الْکَسْبُ الطَّیِّبُ فَقَالَ کَانَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ (یَقُولُ الْحَلَالُ هُوَ قُوتُ الْمُصْطَفَیْنَ ثُمَ قَالَ قُلْ أَسْأَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ الْوَاسِعِ.
امام رضا ( احمدبن ابی نصر نقل می‌کند: به امام رضا (عرض کردم: «فدایت شوم! از خداوند بخواه که رزق و روزی حلال به من عطا گرداند». امام (فرمود: «آیا می‌دانی حلال چیست»؟ پاسخ دادم: «به گمان ما، حلال یعنی درآمد پاک». حضرت فرمود: «امام زین‌العابدین (فرمود: «حلال، غذای خواص و برگزیدگان است؛ امّا تو بگو: خدایا من از تو از روزی و رزق فراوانت طلب می‌کنم».
أمیرالمؤمنین ( إِنَّ اللَّهَ خَاطَبَ الْمُؤْمِنِینَ بِمَا خَاطَبَ بِهِ الْمُرْسَلِینَ فَقَالَ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ قَالَ یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً.
امام علی ( خداوند با همان بیان که پیامبران خود را مورد خطاب قرار داده و فرموده: یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً؛ مؤمنین را هم مورد خطاب قرار داده و فرموده: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از نعمت‌های پاکیزه‌ای که به شما روزی داده‌ایم، بخورید. (بقره/۱۷۲)