آیه ادْفَعْ بِالَّتي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَصِفُونَ [96]
بدى را به بهترين راه و روش دفع كن [و پاسخ بدى را به نيكى ده]. ما به آنچه توصيف مى كنند داناتريم.
الصّادق ( الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ، التَّقِیَّهًْ.
امام صادق ( منظور از الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ تقیّه است.
أمیرالمؤمنین ( عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (قَال: بَعَثَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (إِلَی بِشْرِ بْنِ عُطَارِدٍالتَّمِیمِیِّ فِی کَلَامٍ بَلَغَهُ فَمَرَّ بِهِ رَسُولُ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (فِی بَنِی أَسَدٍ وَ أَخَذَهُ فَقَامَ إِلَیْهِ نُعَیْمُ‌بْنُ‌دَجَاجَهًَْ الْأَسَدِیُّ فَأَفْلَتَهُ فَبَعَثَ إِلَیْهِ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (فَأَتَوْهُ بِهِ وَ أَمَرَ بِهِ أَنْ یُضْرَبَ فَقَالَ لَهُ نُعَیْمٌ أَمَا وَ اللَّهِ إِنَّ الْمُقَامَ مَعَکَ لَذُلٌّ وَ إِنَّ فِرَاقَکَ لَکُفْرٌ قَالَ فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ مِنْهُ قَالَ لَهُ یَا نُعَیْمُ قَدْ عَفَوْنَا عَنْکَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ أَمَّا قَوْلُکَ إِنَّ الْمُقَامَ مَعَکَ لَذُلٌّ فَسَیِّئَهًٌْ اکْتَسَبْتَهَا وَ أَمَّا قَوْلُکَ إِنَّ فِرَاقَکَ لَکُفْرٌ فَحَسَنَهًٌْ اکْتَسَبْتَهَا فَهَذِهِ بِهَذِهِ ثُمَّ أَمَرَ أَنْ یُخَلَّی عَنْهُ.
امام علی ( از امام صادق (روایت است: حضرت فرستاده ای به‌سوی بشربن عطارد تمیمی فرستاد تا پیامی را به او برساند. فرستاده‌ی امیرالمؤمنین (در قبیله‌ی بنی اسد، با بشر روبرو شد و او را گرفت؛ نعیمبندجاجه اسدی برخاسته و به طرف او آمد و او (بشر) را [از دست فرستاده امیرالمؤمنین (] نجات داد. امیرالمؤمنین ([افرادی را] سوی او فرستاد. او را آوردند و دستور داد که او را بزنند. نعیم گفت: «به خدا سوگند! همراهی با تو مایه‌ی ذلّت و خواری و جدایی از تو کفر است». وقتی [حضرت] این سخن را از او شنید، به او فرمود: «ای نعیم! تو را بخشیدیم؛ زیرا خداوند عزّوجلّ می فرماید: ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ. این سخنت که گفتی: همراهی با تو مایه‌ی ذلّت است، این بدی است که آن را کسب کردی ولی این سخنت که گفتی جدایی از تو کفر است، حسنه ای است که به دست آوردی، این (حسنه) به عوض آن (سیّئه)». آنگاه دستور داد که او را رها کنند».
الصّادق ( لَاکَافَأَ رَسُولُ اللَّهِ (بِسَیِّئَهًٍْ قَطُّ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی لَهُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ‌أَحْسَنُ السَّیِّئَهًَْ فَفَعَلَ.
امام صادق ( هیچ گاه رسول خدا (بدی را با بدی پاسخ نداد؛ چرا که به سخن خداوند عمل می کرد که فرمود: ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ.
أمیرالمؤمنین ( صَافِحْ عَدُوَّکَ وَ إِنْ کَرِهَ فَإِنَّهُ مِمَّا أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ عِبَادَهُ یَقُولُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ الْآیَتَیْنِ.
امام علی ( حتّی با دشمنت مصافحه کن گرچه او نخواهد؛ زیرا مصافحه از کارهایی است که خدا بندگانش را به آن دستور داده و میفرماید: ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ.
الصّادق ( عَلَیْکَ بِالصَّبْرِ فِی جَمِیعِ أُمُورِکَ فَإِنَ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً (وَ أَمَرَهُ بِالصَّبْرِ وَ الرِّفْقِ فَقَالَ وَ اصْبِرْ عَلی ما یَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِیلًا فَقَالَ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ فَصَبَرَ رَسُولُ اللَّهِ (حَتَّی قَابَلُوهُ بِالْعَظَائِمِ وَ رَمَوْهُ بِهَا فَضَاقَ صَدْرُه.
امام صادق ( همیشه و در همه‌ی کارهایت شکیبا باش؛ خداوند متعال رسول خود (را مبعوث کرده و او را به صبر امر نمود و در قرآن مجید فرمود: و در برابر آنچه [دشمنان] می‌گویند شکیبا باش و به طرزی شایسته از آنان دوری گزین!. (مزمل/۱۰) و فرمود: ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ و فرمود: همان‌کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است!. (فصلت/۳۴) پیامبراکرم (نیز صبر کرد تا آنکه ناراحتی‌های شدید برایش ایجاد کردند و او را سخت در معرض هدف تیرهای کینه‌ی خود قرار دادند تا اینکه حضرت (دلتنگ شد».