آیه وَ لَوْ رَحِمْناهُمْ وَ كَشَفْنا ما بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا في طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ [75]
و اگر به آنان رحم كنيم و ناراحتى ها [و مشكلات] آنان را برطرف سازيم، [نه تنها بيدار نمى شوند، بلكه] در طغيانشان لجاجت مى ورزند و سرگردان مى مانند.
الرّسول ( وَ لَمَّا أَسْلَمَ ثُمَامَهًُْ بْنُ أَثَالٍ الْحَنَفِیُّ وَ لَحِقَ بِالْیَمَامَهًِْ وَ مَنَعَ الْمِیرَهًَْ مِنْ أَهْلِ مَکَّهًَْ وَ أَخَذَهُمُ اللَّهُ بِالسِّنِینَ حَتَّی أَکَلُوا الْعِلْهِزِ وَ هُوَ دَمُ الْقُرَادِ مَعَ الصُّوفِ؟ جَاءَ أَبُوسُفْیَانَ بْنُ حَرْبٍ إِلَی رَسُولِ اللهِ (فَقَالَ لَهُ: أَنْشُدُکَ اللَّهَ وَ الرَّحِمَ أَ لَسْتَ تَزْعُمُ أَنَّکَ بَعَثْتَ رَحْمَهًًْ لِلْعَالَمِینَ؟ فَقَالَ: بَلَی. فَقَالَ لَهُ: قَتَلْتَ الْآبَاءَ بِالسَّیْفِ وَ الْأَبْنَاءَ بِالْجُوعِ.
پیامبر ( [پس از جنگ بدر که سران کفار کشته شدند، به نفرین پیامبر (قحطی در مکّه آمد در همان زمان بود که] ثمامهًْ‌بن‌اثان‌حنفی ایمان آورد [و از مکّه گریخت] و به شهر یمامه [در یمن] رفت. در همان زمان خوراک و آذوقه‌ی مردم مکه کم شد و خداوند آن‌ها را به قحطی مبتلا کرد تا جایی که عِلهز (غذایی که از مخلوط کردن پشم شتر با خون و تفت دادن آن درست می‌کردند) می‌خوردند. [کفار مکّه متوجّه شدند که این بلا به واسطه‌ی نفرین محمّد (است پس] ابوسفیان‌بن‌حرب، پیش رسول خدا (رفت و گفت: «تو را به خدا قسم رحم کن! اگر تو به خیال خود رحمتی برای جهانیان نیستی؟! پیامبر (فرمود: آری چنین است، گفت: [در جنگ بدر] پدران را با شمشیر کشتی و [حالا] فرزندان آنان را با گرسنگی [و قحطی که به نفرین تو آمده] می‌کشی؟!