آیه وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ [23]
ما نوح را به‌سوى قومش فرستاديم پس گفت: «اى قوم من! خداوند يكتا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست؛ آيا [از پرستش بت ها] پرهيز نمى كنيد»؟!
ابن عباس ( إِنَّهُ سُمِّیَ نُوحاً (لِکَثْرَهًِْ نَوْحِهِ عَلَی نَفْسِهِ وَ قِیلَ فِی سَبَبِ نَوْحِهِ: إِنَّهُ کَانَ یَدْعُو عَلَی قَوْمِهِ بِالْهَلَاکِ.
ابن عبّاس ( [حضرت نوح (] به این دلیل نوح نامیده شده که زیاد بر خودش نوحه میکرد. درباره‌ی علّت نوحه کردنش گفته شده: به خاطر این بود که پیوسته قومش را به هلاک‌شدن نفرین می کرد.
الصّادق ( عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (أَنَّهُ قَالَ: کَانَ اسْمُ نُوحٍ (عَبْدَ الْغَفَّارِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً لِأَنَّهُ کَانَ یَنُوحُ عَلَی نَفْسِهِ.
امام صادق ( اسم نوح (عبدالغفّار بود و به این علّت نوح نامیده شد که مرتّب بر خودش نوحه و زاری میکرد.
الصّادق ( کَانَ اسْمُ نُوحٍ (عَبْدَ الْمَلِکِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً لِأَنَّهُ بَکَی خَمْسَمِائَهًِْ سَنَهًٍْ.
امام صادق ( اسم نوح (عبدالأعلی بوده و پانصدسال نوحه و بی‌تابی میکرد.
الصّادق ( کَانَ اسْمُ نُوحٍ (عَبْدَ الْأَعْلَی وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً لِأَنَّهُ بَکَی خَمْسَمِائَهًِْ عَامٍ.
امام صادق ( نام نوح (عبدالاعلی بود و چون پانصدسال گریه کرد، به نوح نام‌گذاری شد.
الباقر ( إِنَّ نُوحاً إِنَّمَا سُمِّیَ عَبْداً شَکُوراً لِأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ إِذَا أَمْسَی وَ أَصْبَحَ اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنَّهُ مَا أَمْسَی وَ أَصْبَحَ بِی مِنْ نِعْمَهًٍْ أَوْ عَافِیَهًٍْ فِی دِینٍ أَوْ دُنْیَا فَمِنْکَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِهَا عَلَیَّ حَتَّی تَرْضَی وَ بَعْدَ الرِّضَا إِلَهَنَا.
امام باقر ( خداوند به این دلیل نوح (را (در آیه ۳ از سوره اسراء) بنده‌ی شاکر نامید که در هر صبح و شام می گفت: «خداوندا! من گواهی می‌دهم که هیچ روز و شبی از من نگذشت مگر آنکه نعمت و عافیت در دین و دنیایم از جانب تو به من رسید. تو یکتایی، شریکی نداری، سپاس فقط از آن توست، خدای ما! آنقدر سپاس تو را می‌گویم که راضی شوی».