آیه ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما يَسْتَأْخِرُونَ [5]
هيچ گروهى از اجل خود پيشى نمى‌گيرد؛ و از آن عقب نخواهد افتاد.
الصّادق (علیه السلام)- کِتابٌ مَعْلُومٌ أَیْ أَجَلٌ مَکْتُوب.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کِتابٌ مَعْلُومٌ یعنی اجل معیّن.
الصّادق (علیه السلام)- الْأَجَلُ الْمَقْضِیُّ هُوَ الْمَحْتُومُ الَّذِی قَضَاهُ اللَّهُ وَ حَتَمَهُ وَ الْمُسَمَّی هُوَ الَّذِی فِیهِ الْبَدَاءُ یُقَدِّمُ مَا یَشَاءُ وَ یُؤَخِّرُ مَا یَشَاءُ وَ الْمَحْتُومُ لَیْسَ فِیهِ تَقْدِیمٌ وَ لَا تَأْخِیرٌ.
امام صادق (علیه السلام)- «اجل مَقضیّ» همان اجل حتمی است که خداوند به وقوع حتمی آن حکم نموده است؛ و «اجل مسمّی» آن اجلی است که ممکن است نسبت به وقوع آن بَداء حاصل شده و خداوند هر قدر بخواهد آن را جلو انداخته و یا به تأخیر بیاندازد، ولی در «اجل حتمی» تقدیم و تأخیری وجود ندارد.