الرّسول (صلی الله علیه و آله)- رُوِیَ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ: مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ أُعْطِیَ مِنَ الْحَسَنَاتِ بِعَدَدِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ، وَ مَنْ کَتَبَهَا بِزَعْفَرَانٍ وَ سَقَاهَا امْرَأَهًًْ قَلِیلَهًَْ اللَّبَنِ کَثُرَ لَبَنُهَا، وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ جَعَلَهَا فِی عَضُدِهِ وَ هُوَ یَبِیعُ وَ یَشْتَرِی کَثُرَ بَیْعُهُ وَ شِرَاؤُهُ وَ یُحِبُّ النَّاسُ مُعَامَلَتَهُ وَ کَثُرَ رِزْقُهُ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی مَا دَامَتْ عَلَیْهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: «هرکس این سوره را بخواند، به تعداد مهاجران و انصار برای او پاداش نوشته می‌شود؛ و هرکس این سوره را با زعفران نوشته و به زنی که شیرش کم است بنوشاند، شیرش زیاد می‌شود؛ و هرکس این سوره را نوشته و در حال داد و ستد به بازوی خود ببندد، کسب و کارش رونق یافته و مردم مشتاق به معامله‌ی با او می‌شوند و تا زمانی‌که این سوره همراه اوست به خواست خداوند متعال روزی‌اش افزایش می‌یابد».
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ کَتَبَهَا بِزَعْفَرَانٍ وَ سَقَاهَا امْرَأَهًًْ قَلِیلَهًَْ اللَّبَنِ کَثُرَ لَبَنُهَا، وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ جَعَلَهَا فِی خَزِینَتِهِ أَوْ جَیْبِهِ، وَ غَداً وَ خَرَجَ وَ هِیَ فِی صُحْبَتِهِ فَإِنَّهُ یَکْثُرُ کَسْبُهُ وَ لَا یَعْدِلُ أَحَدٌ عَنْهُ بِمَا یَکُونُ عِنْدَهُ مِمَّا یَبِیعُ وَ یَشْتَرِی، وَ تُحِبُّ النَّاسُ مُعَامَلَتَهُ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس این سوره را با زعفران نوشته و به زنی که شیرش کم است بنوشاند، شیرش زیاد می‌شود؛ و هرکس این سوره را نوشته و در صندوقچه یا جیب خویش بگذارد و صبحگاهان درحالی‌که این سوره را همراه دارد [از خانه] بیرون رود کسب و کارش رونق یافته و در خرید و فروش، هیچ‌کس از معامله‌ی با او منصرف نمی‌گردد و مردم مشتاق به معامله‌ی با او می‌شوند.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ إِبْرَاهِیمَ وَ الْحِجْرَ فِی رَکْعَتَیْنِ جَمِیعاً فِی کُلِ جُمُعَهًٍْ لَمْ یُصِبْهُ فَقْرٌ أَبَداً وَ لَا جُنُونٌ وَ لَا بَلْوَی.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی ابراهیم و حجر را هر جمعه در رکعت اوّل و دوّم نماز (یکی‌را در رکعت اول و دیگری را در رکعت دوّم) تلاوت کند هیچ‌گاه دچار تنگدستی، دیوانگی و حادثه‌ی ناگوار نخواهد شد.