آیه ۵۶ - سوره حجر

امام کاظم (علیه السلام)- خداوندا! گناهان من و بسیاری آن‌ها، روی مرا در پیشگاه تو دگرگون ساخته و مرا از شایستگی برای رحمت تو بازداشته و از سزاوار بودن برای آمرزش تو دور ساخته است؛ و اگر نبود که من به نعمت‌های تو آویخته‌ام و به امیدواری به تو چنگ زده‌ام به این‌خاطر که امثال من از اسرافکاران و خطاکاران را با این سخنت؛ ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید، از رحمت خدا نومید نشوید. که خدا همه‌ی گناهان را می‌آمرزد. زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. (زمر/۵۳) وعده دادی و ناامیدان از رحمت خود را برحذر داشته و فرمودی: وَ مَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ؛ معبود من! [اگر این‌ها نبود] هرآینه ذلّت و خواری و ناامیدی مرا فرا می‌گرفت و نومیدی از رحمتت مرا در بر می‌گرفت.