آیه ۷۱ - سوره حجر

آیه قَالَ هَؤُلَاءِ بَنَاتي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ [71]

گفت: «اگر مى‌خواهيد كار صحيحى انجام دهيد، اين دختران من حاضرند [با آن‌ها ازدواج كنيد؛ و از گناه بپرهيزيد»! ولى آن‌ها نپذيرفتند].

۱
(حجر/ ۷۱)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَلَمَّا دَخَلَ جبرئیل (علیه السلام) وَ الملائکه مَعَهُ بَیْتَ لُوطٍ (علیه السلام) وَثَبَتِ امْرَأَتُهُ عَلَی السَّطْحِ فَأَوْقَدَتْ نَاراً فَعَلِمُوا أَهْلُ الْقَرْیَهًِْ وَ أَقْبَلُوا إِلَیْهِ مِنْ کُلِّ نَاحِیَهًٍْ کَمَا حَکَی اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ جاءَهُ قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ أَیْ یُسْرِعُونَ وَ یَعْدُونَ فَلَمَّا صَارُوا إِلَی بَابِ الْبَیْتِ قالُوا یَا لُوطُ (علیه السلام) أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- هنگامی‌که جبرئیل و فرشتگان همراه او وارد خانه‌ی لوط (علیه السلام) شدند، همسرش بالای پشت بام جهید و آتشی افروخت؛ اهالی دهکده فهمیدند [که لوط (علیه السلام) میهمان دارد] و از هر طرف به‌سوی او روی آوردند؛ چنانکه خداوند عزّوجلّ نقل فرموده: و قوم او [به‌قصد مزاحمت میهمانان] به‌سرعت به سراغ او آمدند. (هود/۷۸) یعنی شتابان و دوان‌دوان آمدند. چون به درب خانه رسیدند، گفتند: «مگر ما تو را از جهانیان نهی‌نکردیم.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۵۴۴
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۱۵۶
۲
(حجر/ ۷۱)

الصّادقین (علیها السلام)- إِنَّ جبرئیل (علیه السلام) لَمَّا أَتَی لُوطاً (علیه السلام) فِی هَلَاکِ قَوْمِهِ فَدَخَلُوا عَلَیْهِ وَ جَاءُوا قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ قَامَ فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَی الْبَابِ ثُمَّ نَاشَدَهُمْ فَقَالَ اتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ ثُمَّ عَرَضَ عَلَیْهِمْ بَنَاتِهِ نِکَاحا.

امام باقر و امام صادق (علیها السلام)- هنگامی‌که جبرئیل برای هلاکت قوم لوط (علیه السلام) نزد ایشان آمد و فرشتگان بر لوط (علیه السلام) وارد شدند. قوم او [به‌قصد مزاحمت میهمانان] به‌سرعت به سراغ او آمدند. (هود/۷۸) لوط (علیه السلام) برخاست و دستش را بر درب خانه نهاد و قومش را سوگند داده و گفت: از خدا بترسید و مرا در مورد میهمانانم رسوا نسازید! (هود/۷۸)؛ قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ؛ در آن‌هنگام لوط (علیه السلام) ازدواج با دخترانش را به آنان پیشنهاد داد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۵۴۴
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۱۶۰
بیشتر