آیه وَ نَزَعْنا ما في صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلينَ [47]
و ما هر‌گونه حسد و كينه را از سينه آن‌ها بر مى‌كنيم؛ در‌حالى‌كه همه برادرند، و بر تخت‌ها رو به روى يكديگر قرار‌دارند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ أَبُوبَصِیر ... فَقَالَ لَهُ أَبُوعَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَا أَبَامُحَمَّد (علیه السلام) أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَی یُکْرِمُ الشَّبَابَ مِنْکُم أَنْ یُعَذِّبَهُمْ وَ یَسْتَحْیِی مِنَ الْکُهُولِ أَنْ یُحَاسِبَهُمْ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ هَذَا لَنَا خَاصَّهًًْ أَمْ لِأَهْلِ التَّوْحِیدِ قَالَ فَقَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا لَکُمْ خَاصَّهًًْ دُونَ الْعَالَم قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ زِدْنِی فَقَالَ یَا أَبَامُحَمَّد لَقَدْ ذَکَرَکُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ وَ اللَّهِ مَا أَرَادَ بِهَذَا غَیْرَکُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- محمّدبن‌سلیمان از پدرش نقل کرده که گفت: «در محضر امام صادق (علیه السلام) بودم که ابوبصیر بر ایشان وارد شد؛ امام صادق (علیه السلام) [به او] فرمود: «ای ابامحمّد! مگر نمی‌دانی که خداوند متعال ... جوانان را گرامی می‌دارد از اینکه عذابشان کند و از سالخوردگان شرم دارد از اینکه به حسابشان رسد». ابوبصیر گوید: عرض کردم: «فدایت شوم! آیا این مقام مخصوص ما شیعیان است یا برای همه‌ی یکتاپرستان»؟ فرمود: «نه به خدا سوگند! فقط برای شماست نه همه‌ی مردمان». ابوبصیر گوید: عرض کردم: «فدایت شوم! بر شادی‌ام بیفزا»! فرمود: «ای ابامحمّد! خداوند شما شیعیان را در قرآن یاد کرده و فرموده: إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلینَ؛ به خدا سوگند! خداوند از این جمله، غیر از شما را اراده نکرده است».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَمْرِوبْنِ‌أَبِی‌الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُول‌ُُ: أَنْتُمْ وَ اللَّهِ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ إِنَّمَا شِیعَتُنَا أَصْحَابُ الْأَرْبَعَهًِْ الْأَعْیُنِ عَیْنٍ فِی الرَّأْسِ وَ عَیْنٍ فِی الْقَلْبِ أَلَا وَ الْخَلَائِقُ کُلُّهُمْ کَذَلِکَ أَلَا إِنَّ اللَّهَ فَتَحَ أَبْصَارَکُمْ وَ أَعْمَی أَبْصَارَهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- عمروبن‌ابی‌المقدام گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می‌فرمود: «به خدا سوگند! شما (شیعیان) کسانی هستید که خدا [درباره‌ی ایشان] فرموده: وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ؛ بی‌گمان شیعیان ما دارای چهار چشم هستند، دو چشم در سر و دو چشم در دل؛ آگاه باشید که همه‌ی مردمان اینگونه‌اند، ولی خداوند چشمان [دلِ] شما را گشوده و چشم‌های [دلِ] دیگران را کور کرده است».
الصّادق (علیه السلام)- لَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ وَ لَا امْرَأَهًٌْ إِلَّا وَ مَلَائِکَهًُْ اللَّهِ یَأْتُونَهُ بِالسَّلَامِ وَ أَنْتُمُ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- هیچ مرد و زنی از شما [شیعیان] نیست مگر اینکه فرشتگان الهی با سلام به‌سویش آیند و شما کسانی هستید که خدا [درباره‌ی ایشان] فرموده است: وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌مُوسَی قَالَ: قَالَ الْحَسَن‌ُ: قَرَأَ عَلِیٌّ (علیه السلام) هَذِهِ الْآیَهًَْ: وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ فَقَالَ: فِینَا وَ اللَّهِ نَزَلَتْ أَهْلَ بَدْرٍ خَاصَّهًًْ.
امام علی (علیه السلام)- ابوموسی بصری از حسن بصری نقل می‌کند: علی (علیه السلام) آیة: وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ؛ را تلاوت کرده و فرمود: «این آیة فقط در حقّ ما جنگجویان بدر نازل شد».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُلَیْلٍ قَالَ: سَمِعْتُ عَلِیّاً یَقُولُ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًْ وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ فِی ثَلَاثِ بُطُونٍ مِنْ قُرَیْشٍ: بَنِی هَاشِمٍ، وَ بَنِی تَیْمِ بْنِ مُرَّهًَْ، وَ بَنِی عَدِیِّ بْنِ کَعْبٍ مِنْهُم.
امام علی (علیه السلام)- عبدالله‌بن‌مُلَیل گوید: «از علی (علیه السلام) شنیدم که می‌فرمود: آیه: وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ؛ در حقّ سه طایفه از قریش یعنی بنی‌هاشم، بنی‌تیم‌بن‌مُرّه و بنی‌عَدیّ‌بن‌کعب نازل شد».
الصّادق (علیه السلام)- وَ إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرُ وُلْدِ آدم (علیه السلام) مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله) وَ نَحْنُ (وَ شِیعَتُنَا بَعْدَنَا حَبَّذَا شِیعَتُنَا مَا أَقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ اللَّهِ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ اللَّهِ لَوْ لَا أَنْ یَتَعَاظَمَ النَّاسُ ذَلِکَ أَوْ یَدْخُلَهُمْ زَهْوٌ لَسَلَّمَتْ عَلَیْهِمُ الملائکه قُبُلًا وَ اللَّهِ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِیعَتِنَا یَتْلُو الْقُرْآنَ فِی صَلَاتِهِ قَائِماً إِلَّا وَ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِائَهًُْ حَسَنَهًٍْ وَ لَا قَرَأَ فِی صَلَوَاتِهِ جَالِساً إِلَّا وَ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ خَمْسُونَ حَسَنَهًًْ وَ لَا فِی غَیْرِ صَلَاهًٍْ إِلَّا وَ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ إِنَّ لِلصَّامِتِ مِنْ شِیعَتِنَا لَأَجْرُ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ مِمَّنْ خَالَفَهُ أَنْتُمْ وَ اللَّهِ عَلَی فُرُشِکُمْ نِیَامٌ لَکُمْ أَجْرُ الْمُجَاهِدِینَ وَ أَنْتُمْ وَ اللَّهِ فِی صَلَاتِکُمْ لَکُمْ أَجْرُ الصَّافِّینَ فِی سَبِیلِهِ أَنْتُمْ وَ اللَّهِ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی‌سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ إِنَّمَا شِیعَتُنَا أَصْحَابُ الْأَرْبَعَهًِْ الْأَعْیُنِ عَیْنَانِ فِی الرَّأْسِ وَ عَیْنَانِ فِی الْقَلْبِ أَلَا وَ الْخَلَائِقُ کُلُّهُمْ کَذَلِکَ إِلَّا أَنَّ اللَّهَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ فَتَحَ أَبْصَارَکُمْ وَ أَعْمَی أَبْصَارَهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- آگاه باشید که برای هرچیزی گوهری است و گوهر بنی‌آدم (علیه السلام)، محمّد (صلی الله علیه و آله) و ما امامان (علیهم السلام) و بعد ما شیعیان ما هستند. خوشا به‌حال شیعیان ما که چه نزدیکند به عرش خدای عزّوجلّ، و چه نیکوست رفتار خداوند با ایشان در روز رستاخیز. به خدا سوگند! اگر بر مردم گران و بزرگ نمی‌آمد و یا شیعیان را خودستایی در بر نمی‌گرفت فرشتگان، رو در رو به آن‌ها سلام می‌کردند. به خدا سوگند! هیچ بنده‌ای در شیعیان ما نیست که قرآن را ایستاده درحال نماز بخواند مگر آنکه در برابر هر حرفی از آن صد حسنه به او دهند؛ و اگر نشسته در نماز بخواند، برای هر حرفی پنجاه حسنه به او بخشند؛ و اگر در غیر نماز بخواند، برای هر حرفی ده حسنه به او بخشند؛ و شخص خاموش از شیعیان ما پاداش تلاوت‌کننده‌ی قرآن از مخالفانش را دارد. به خدا سوگند! شما در بسترهای‌خویش آرمیده‌اید و پاداش مجاهدان در راه خدا را دارید؛ و به خدا سوگند! شما در نماز ایستاده‌اید و پاداش صف‌بستگان در راه خدا را دریافت می‌کنید. به خدا سوگند! شمایید آن کسانی که خدای عزّوجلّ درباره‌ی ایشان فرموده: وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ؛ بی‌گمان شیعیان‌ما دارای چهار چشم هستند، دو چشم در سر و دو چشم در دل؛ آگاه باشید که همه‌ی مردمان اینگونه‌اند، ولی خدای عزّوجلّ چشمان [دلِ] شما را گشوده و چشم‌های [دلِ] دیگران را کور کرده است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌أَبِی‌أَوْفَی قَالَ: خَرَجَ النبی (صلی الله علیه و آله) وَ نَحْنُ فِی مَسْجِدِ الْمَدِینَهًِْ فَقَامَ وَ حَمِدَ اللَّهَ تَعَالَی وَ أَثْنَی عَلَیْهِ فَقَالَ إِنِّی مُحَدِّثُکُمْ حَدِیثاً فَاحْفَظُوهُ وَ عُوهُ وَ لْیُحَدَّثْ مَنْ بَعْدَکُمْ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَی لِرِسَالَتِهِ مِنْ خَلْقِهِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَی اللَّهُ یَصْطَفِی مِنَ الملائکه رُسُلًا وَ مِنَ النَّاسِ أَسْکَنَهُمُ الْجَنَّهًَْ وَ إِنِّی مُصْطَفِی مِنْکُمْ مَنْ أُحِبُّ أَنْ أَصْطَفِیَهُ وَ أُوَاخِی بَیْنَکُمْ کَمَا آخَی اللَّهُ بَیْنَ الملائکه فَذَکَرَ کَلَاماً فِیهِ طُولٌ فَقَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) لَقَدِ انْقَطَعَ ظَهْرِی وَ ذَهَبَ رُوحِی عِنْدَ مَا صَنَعْتَ بِأَصْحَابِکَ فَإِنْ کَانَ مِنْ سَخْطَهًٍْ بِکَ عَلَیَّ فَلَکَ الْعُتْبَی فَقَالَ رَسُولُ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ مَا أَنْتَ مِنِّی إِلَّا بِمَنْزِلَهًِْ هَارُونَ (علیه السلام) مِنْ موسی (علیه السلام) إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی وَ مَا أَخَّرْتُکَ إِلَّا لِنَفْسِی فَأَنَا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ أَنْتَ أَخِی وَ وَارِثِی قَالَ وَ مَا الَّذِی أَرِثُ مِنْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ مَا وَرَّثَتِ الْأَنْبِیَاءُ مِنْ قَبْلِی قَالَ وَ مَا وَرَّثَتِ الْأَنْبِیَاءُ (مِنْ قَبْلِکَ قَالَ کِتَابَ رَبِّهِمْ وَ سُنَّهًَْ نَبِیِّهِمْ (أَنْتَ مَعِی یَا عَلِیُّ (علیه السلام) فِی قَصْرِی فِی الْجَنَّهًِْ مَعَ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) بِنْتِی هِیَ زَوْجَتُکَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًِْ وَ أَنْتَ رَفِیقِی ثُمَّ تَلَا رَسُولُ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ الْمُتَحَابُّونَ فِی اللَّهِ یَنْظُرُ بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- عبدالله‌بن‌ابی‌اوقی گوید: ما در مسجد مدینه [نشسته] بودیم که پیامبر (صلی الله علیه و آله) [از خانه] خارج شد و [در مسجد] ایستاد و حمد و ثنای خداوند متعال را به‌جای‌آورده و فرمود: «من امروز حدیثی را برایتان بیان می‌کنم، شما آن را حفظ کرده و به ذهن خود بسپارید و به بعد از خودتان نیز منتقل کنید؛ خداوند از میان مخلوقاتش، افرادی را برای رسالت خویش برگزیده است، چنان که فرموده: خداوند از فرشتگان رسولانی برمی‌گزیند، و همچنین از مردم. (حج/۷۵) و آنان را در بهشت جای داده است؛ و من امروز از میان شما کسی را که دوست می‌دارم [برای خودم به‌عنوان برادر] برمی‌گزینم و آن‌چنان که خداوند میان فرشتگان، برادری برقرار فرمود من نیز میان شما برادری برقرار خواهم نمود». آنگاه سخنان فراوانی را بیان فرمود. [بعد از اینکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) میان همه‌ی مسلمانان، برادری برقرار ساخت] علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیها السلام)عرض کرد: «هنگامی‌که میان همه‌ی اصحابت [به‌جز من] برادری برقرار ساختی، کمرم [از شدّت ناراحتی] دوتا شد و جانم درآمد! اگر این کار به‌خاطر آن است که از دست من ناراحتی، می‌توانی مرا بازخواست کنی [تا از من راضی شوی]»؟! رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «سوگند به خدایی که مرا به حقّ مبعوث نمود! تو نسبت به من همچون هارون (علیه السلام) نسبت به موسی (علیه السلام) هستی، جز اینکه بعد از من پیامبری نخواهد بود، و من [برادریِ] تو را برای خودم به تأخیر انداختم؛ من رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هستم و تو برادر و وارث من هستی». عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! چه چیزی از شما به ارث خواهم بُرد»؟ فرمود: «آنچه پیامبران (علیهم السلام) پیش از من به ارث گذاشتند». عرض کرد: «پیامبران (علیهم السلام) پیش از شما چه به ارث گذاشتند»؟ فرمود: «کتاب پروردگارشان و سنّت پیامبرشان؛ ای علی (علیه السلام)! تو در قصر من در بهشت همراه من خواهی بود، همراه دخترم فاطمه (سلام الله علیها) که در دنیا و آخرت همسر توست و تو رفیق من هستی». آنگاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) [این آیه را] تلاوت فرمود: إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ؛ کسانی که به‌خاطر خدا یکدیگر را دوست دارند و [در بهشت، روبه‌روی هم نشسته و] به یکدیگر نگاه می‌کنند».
الصّادق (علیه السلام)- حَنَانِ‌بْنِ‌سَدِیرٍالصَّیْرَفِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَی أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ‌جعفربن‌مُحَمَّد (علیه السلام) وَ عَلَی کَتِفِهِ مِطْرَفٌ مِنْ خَزٍّ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ‌رَسُولِ‌اللَّهِ (علیه السلام) مَا یُثْبِتُ اللَّهُ شِیعَتَکُمْ عَلَی مَحَبَّتِکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ (قَالَ أَ وَ لَمْ یُؤْمِنْ قَلْبُکَ قُلْتُ بَلَی إِلَّا أَنَّ قَلْبِی قَرْحَهًٌْ ثُمَّ قَالَ لِخَآدم لَهُ ائْتِنِی بِبَیْضَهًٍْ بَیْضَاءَ فَوَضَعَهَا عَلَی النَّارِ حَتَّی نَضِجَتْ ثُمَّ أَهْوَی بِالْقِشْرِ إِلَی النَّارِ وَ قَالَ أَخْبَرَنِی أَبِی‌عَنْ جَدِّی أَنَّهُ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ هَوَی مُبْغِضُنَا فِی النَّارِ هَکَذَا ثُمَّ أَخْرَجَ صُفْرَتَهَا فَأَخَذَهَا عَلَی کَفِّهِ الْیُمْنَی ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ إِنَّا لَصَفْوَهًُْ اللَّهِ کَمَا هَذِهِ الصُّفْرَهًُْ صَفْوَهًُْ هَذِهِ الْبَیْضَهًِْ ثُمَّ دَعَا بِخَاتَمِ فِضَّهًٍْ فَخَالَطَ الصُّفْرَهًَْ مَعَ الْبَیَاضِ وَ الْبَیَاضَ مَعَ الصُّفْرَهًِْ ثُمَّ قَالَ أَخْبَرَنِی أَبِی‌عَنْ آبَائِی عَنْ جَدِّی عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ کَانَ شِیعَتُنَا هَکَذَا بِنَا مُخْتَلِطِینَ وَ شَبَّکَ بَیْنَ أَصَابِعِهِ ثُمَّ قَالَ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- حنان‌بن‌سَدیر صیرفی گوید: خدمت حضرت صادق (علیه السلام) مشرّف شدم و آن حضرت ردایی نشانه‌دار از خز بر شانه داشت. عرض کردم: «ای پسر پیامبر (صلی الله علیه و آله)! چه چیز شیعه شما را در محبّتتان ثابت می‌دارد»؟ فرمود: «مگر دلت ایمان نیاورده»؟ گفتم: «چرا آقا، مختصر عقده‌ای در قلبم هست». حضرت به خادم فرمود یک تخم‌مرغ سفید بیاورد و آن را روی آتش گذاشت تا کاملا پخت. آنگاه پوست تخم‌مرغ را در آتش افکند و فرمود: «پدرم از قول جدّم به من خبر داد که در روز قیامت، دشمن ما همچون این پوست تخم‌مرغ به آتش افکنده شود». سپس زرده‌ی آن را خارج کرد، آن را در کف دست راست خود قرار داد و فرمود: «به خدا سوگند! ما خلاصه‌ی ممتاز انتخاب شده‌ی خداییم. چنانچه این زرده، خلاصه ممتاز تخم مرغ است». سپس فرمود: «یک انگشتر نقره آوردند و سفیده و زرده را هم مخلوط کرد و فرمود: «پدرم از قول پدرانم، از قول جدم، از زبان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به من فرمود که روز قیامت، شیعیان ما این چنین با ما مخلوط هستند». حضرت انگشتان خویش را میان هم برد و آنگاه فرمود: إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- نَزَلَتْ فِی عَلِیِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ حَمْزَهًْ (رحمة الله علیه) وَ جَعْفَرٍ وَ عَقِیلٍ وَ أَبِی ذَرٍّ، وَ سَلْمَانَ وَ عَمَّارٍ وَ الْمِقْدَادِ، وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام).
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) نقل شده که درباره‌ی آیه‌ی وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ؛ گفت: «این آیه در شأن علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام)، حمزه، جعفر، عقیل، ابوذر، سلمان، عمّار، مقداد، حسن و حسین (علیها السلام) نازل شده است».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی‌هُرَیْرَهًَْ قَالَ: قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَیُّمَا أَحَبُّ إِلَیْکَ أَنَا أَمْ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) قَالَ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْکَ وَ أَنْتَ أَعَزُّ عَلَیَّ مِنْهَا وَ کَأَنِّی بِکَ وَ أَنْتَ عَلَی حَوْضِی تَذُودُ عَنْهُ النَّاسَ وَ إِنَّ عَلَیْهِ لَأَبَارِیقَ مِثْلَ عَدَدِ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ أَنْتَ وَ الحسن (علیه السلام) وَ الحسین (علیه السلام) وَ فَاطِمَهًُْ (سلام الله علیها) وَ عَقِیلٌ (رحمة الله علیه) وَ جَعْفَرٌ (رحمة الله علیه) فِی الْجَنَّهًِْ إِخْوَاناً عَلَی سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ أَنْتَ مَعِی وَ شِیعَتُکَ فِی الْجَنَّهًِْ ثُمَّ قَرَأَ رَسُولُ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ لَا یَنْظُرُ أَحَدُهُمْ فِی قَفَا صَاحِبِه.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوهریره گوید: علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) عرضه داشت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! کدامیک نزد تو محبوب‌تر است، من یا فاطمه (سلام الله علیها)»؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «فاطمه (سلام الله علیها) نزد من محبوب‌تر از توست، ولی تو در نزد من از او عزیزتری؛ گویا تو را می‌بینم که در کنار حوض کوثر قرار داری و مردم [بی ولایت] را از آن دور می‌کنی و بر آن‌حوض جام‌هایی است به تعداد ستارگان‌آسمان و تو به همراه حسن، حسین (علیها السلام)، فاطمه (سلام الله علیها)، عقیل و جعفر (ه ره) در بهشت درحالی‌که همه برابرید، بر تخت‌ها روبه‌روی یکدیگر قرار دارید؛ تو با من هستی و شیعه‌ی تو در بهشت خواهد بود». سپس رسول خدا (صلی الله علیه و آله) [این‌آیه را] تلاوت فرمود: إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ؛ به‌گونه‌ای‌که هیچ‌یک از آن‌ها به پشت دیگری نگاه نمی‌کند.