آیه فَما أَغْنى عَنْهُمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ [84]
وآنچه را به دست آورده بودند، آن‌ها را از عذاب الهى نجات نداد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَقَالَ صَالِحٌ (علیه السلام) لَهُمْ سَلُوا مَا شِئْتُمْ فَقَالُوا سَلْهُ أَنْ یُخْرِجَ لَنَا مِنْ هَذَا الْجَبَلِ نَاقَهًًْ فَقَالَ صَالِحٌ (علیه السلام) إِنَّ الَّذِی سَأَلْتُمُونِی عِنْدِی عَظِیمٌ وَ عِنْدَ اللَّهِ هَیِّنٌ فَقَامَ فَصَلَّی رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ سَجَدَ وَ تَضَرَّعَ إِلَی اللَّهِ فَمَا رَفَعَ رَأْسَهُ حَتَّی تَصَدَّعَ الْجَبَلُ وَ سَمِعُوا لَهُ دَوِیّاً شَدِیداً فَزِعُوا مِنْهُ وَ کَادُوا أَنْ یَمُوتُوا مِنْهُ فَطَلَعَ رَأْسُ النَّاقَهًِْ وَ هِیَ تَجْتَرُّ فَلَمَّا خَرَجَتْ أَلْقَتْ فَصِیلَهَا وَ دَرَّتْ بِلَبَنِهَا فَبُهِتُوا وَ قَالُوا قَدْ عَلِمْنَا یَا صَالِحُ (علیه السلام) أَنَّ رَبَّکَ أَعَزُّ وَ أَقْدَرُ مِنْ آلِهَتِنَا الَّتِی نَعْبُدُهَا وَ کَانَ لِقَرْیَتِهِمْ مَاءٌ وَ هِیَ الْحِجْرُ الَّتِی ذَکَرَهَا اللَّهُ تَعَالَی فِی کِتَابِهِ وَ هُوَ قَوْلُهُ کَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِین.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- صالح (علیه السلام) به قوم خود فرمود: «هرچه می‌خواهید از خدا درخواست کنید». گفتند: «از او بخواه برای ما شتری ماده بیرون آورد». صالح فرمود: «به‌راستی چیزی که از من درخواست کردید، در نزد من دشوار و در نزد خداوند آسان است». پس به پا خاست و دو رکعت نماز خواند. سپس سجده کرد و به درگاه خداوند تضرّع نمود. هنوز سرش را بالا نیاورده بود که کوه متلاشی شد و صدای مهیبی از آن شنیدند، [به حدّی] ترسیدند که نزدیک بود از آن ترس بمیرند، سر مادّه شتر درحالی‌که نشخوار می کرد بیرون آمد. وقتی بیرون آمد، بچّه‌اش را به دنیا آورده و شیرش را جاری ساخت. متحیّر شده و گفتند: «ای صالح، به تحقیق دانستیم که پروردگار تو شکست‌ناپذیرتر و تواناتر از خدایان ماست که آنان را می‌پرستیم». و شهرشان آبی داشت که همان حجری است که خداوند متعال در کتاب خود آن را آورده است که: کَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمرْسَلِین.