آیه ۷۸ - سوره هود

امام صادق (علیه السلام)- خداوند متعال برای نابودکردن قوم لوط (علیه السلام) چهار فرشته با نام‌های جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و کروبیل فرستاد. آن‌ها درحالی‌که بر سر عمّامه پیچیده بودند [تا شناخته نشوند] پیش لوط (علیه السلام) رفتند، لوط (علیه السلام) در کنار شهر مشغول کشاورزی بود، ملائکه به او سلام کردند. لوط (علیه السلام) که آن‌ها را در آن وضع و شکل نیکو و عمّامه‌ها و جامه‌های سفید دید به منزلش دعوتشان‌کرد و آن‌ها نیز پذیرفتند. لوط (علیه السلام) جلو افتاد و آن‌ها درپی او به راه افتادند. لوط (علیه السلام) در بین راه از اینکه ایشان را به منزلش خوانده بود پشیمان شد و با خود گفت: «عجب کاری کردم! اینان را به میان قوم خود می‌برم که به خوبی آن‌ها را می‌شناسم». لذا رو به آن‌ها کرد و فرمود: «شما به‌سوی بدترین افراد خلق خدا می‌روید». جبرئیل [پیش‌تر] گفته بود: «ما در عذاب این مردم شتاب نخواهیم کرد؛ تا لوط (علیه السلام) سه‌بار به بدی آن‌ها گواهی دهد». در این‌هنگام جبرئیل گفت: «این یک‌بار». سپس لوط (علیه السلام) به راه افتاد و اندکی از مسافت را که پیمود دوباره بدیشان رو کرد و فرمود: «شما به‌سوی بدترین خلق خدا می‌روید». جبرئیل گفت: «این دوبار». لوط (علیه السلام) به راه افتاد و چون به دروازه‌ی شهر رسید فرمود: «شما به‌سوی بدترین خلایق خدا می‌روید». جبرئیل گفت: «این هم سه‌بار». سپس لوط (علیه السلام) وارد شهر شد و فرشتگان هم همراه او وارد شدند. زن لوط (علیه السلام) که آن‌ها را در آن هیئت زیبا دید. بر بام خانه رفت و فریاد زد ولی قوم لوط (علیه السلام) صدای او را نشنیدند، لذا بر بام، دودی بر پا کرد. و چون مردم، دود را دیدند رو به در خانه لوط (علیه السلام) دویدند، زن لوط (علیه السلام) پایین آمد و گفت: «نزد لوط (علیه السلام) مردمی هستند که من هرگز از آن‌ها زیباتر ندیده‌ام». آن مردم به‌سوی در خانه آمدند، تا به خانه وارد شوند. هنگامی‌که لوط (علیه السلام) آن‌ها را دید به‌سوی آن‌ها رفت و گفت: فَاتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی أَ لَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشِیدٌ لوط (علیه السلام) به آن‌ها فرمود: هَؤُلَاءِ بَنَاتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ؛ اینان دختران منند، که برای شما پاکیزه‌ترند. لوط (علیه السلام) آن‌ها را دعوت‌کرد که به طریقی شرعی دفع شهوت کنند. آن‌ها در پاسخ گفتند: تو خود می‌دانی که ما را در دختران تو حقّی و رغبتی نیست و تو می‌دانی که ما چه مقصودی داریم. (هود/ ۷۹) لوط (علیه السلام) گفت: ای کاش! من در برابر شما توانایی داشتم و یا از پشتیبانی استوار برخوردار می‌بودم. (هود/۸۰) جبرئیل گفت: «ای کاش می‌دانست اکنون چه نیرویی‌دارد»! [کم‌کم] بر تعداد افراد آن‌ها افزوده شد؛ تا [به‌زور] به خانه‌ی او ریختند. جبرئیل فریاد زد: «بگذار وارد شوند». چون آن‌ها وارد خانه شدند جبرئیل انگشت خود را به‌سوی آن‌ها گرفت و بینایی از آن‌ها سلب شد. و این همان سخن پروردگار است که فرمود: چشمانشان را کور گردانیدیم. (قمر/۳۷) سپس جبرئیل فریاد برآورد که ما رسولان پروردگار تو هستیم. اینان، هرگز به تو دست نخواهند یافت. چون پاسی از شب بگذرد، خاندان خویش را بیرون ببر. (هود/۸۱) و این‌چنین جبرئیل به لوط (علیه السلام) اعلان کرد، که ما برای نابودکردن آن‌ها آمده‌ایم و او به جبرئیل گفت: «شتاب کنید»!. جبرئیل گفت: وعده‌ی آن‌ها صبحگاه است. آیا صبح نزدیک نیست؟ (هود/۸۱) جبرئیل به او دستور داد تا خود و خانواده‌اش جز همسر خویش را بیرون برد... آنگاه جبرئیل آن شهر را از بن، با دو بال خود از هفتمین طبقه‌ی زمین برکند و آنقدر بالا برد که اهل‌آسمان دنیا بانگ سگان و خروسان آن‌ها را شنیدند. سپس آن شهر را واژگون ساخت و بر آن‌ها و ساکنانی که در حومه‌ی آن شهر بودند بارانی از سنگ‌سجّیل بارید. (هود/۸۲)».

امام صادق (علیه السلام)- امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی سخن لوط (علیه السلام) که گفته است: هَؤُلاء بَنَاتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ؛ فرمود: به آنان گفته که با زنان ازدواج کنند [و از طریق حلال، دف شهوت کنند].