آیه وَ أَخَذَ الَّذينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا في دِيارِهِمْ جاثِمينَ [67]
و کسانى را که ستم کرده بودند، صیحه [مرگبار آسمانى] فروگرفت؛ و بامدادان در خانه‌هایشان به روى افتاده و مرده بودند.
الباقر (علیه السلام)- قَوْلُهُ تَقاسَمُوا بِالله أَیْ تَحَالَفُوا لَنُبَیِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لَنَحْلِفَنَّ لِوَلِیِّهِ مِنْهُمْ ما شَهِدْنا مَهْلِکَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ یَقُولُ لَنَفْعَلَنَّ فَأَتَوْا صَالِحاً (علیه السلام) لَیْلًا لِیَقْتُلُوهُ وَ عِنْدَ صَالِحٍ (علیه السلام) مَلَائِکَهًٌْ یَحْرُسُونَهُ فَلَمَّا أَتَوْهُ قَاتَلَتْهُمُ الْمَلَائِکَهًُْ فِی دَارِ صَالِحٍ (علیه السلام) رَجْماً بِالْحِجَارَهًِْ فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِ مُقَتَّلِینَ وَ أَخَذَتْ قَوْمَهُ الرَّجْفَهًُْ فَأَصْبَحُوا فِی دِیارِهِمْ جاثِمِینَ.
امام باقر (علیه السلام)- منظور از کلام خداوند متعال: بیایید قسم یاد کنید به خدا. (نمل/۴۹) [یعنی] قسم یاد کردند. و که بر او [صالح] و خانواده‌اش شبیخون می‌زنیم [و آن‌ها را به قتل می‌رسانیم] سپس به ولیّ دم او. ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتیم. و در این گفتار خود صادق هستیم!. (نمل/۴۹) [یعنی] قطعاً انجام می‌دهیم... هنگام شب به‌سوی صالح (علیه السلام) آمدند تا او را بکشند، درحالی‌که نزد صالح (علیه السلام) فرشتگانی بودند که از او محافظت می‌کردند. وقتی به‌سوی صالح (علیه السلام) آمدند، ملائکه در خانه‌ی صالح (علیه السلام)، با پرتاب‌کردن سنگ با آن‌ها جنگیدند و آن‌ها در خانه‌ی صالح (علیه السلام) کشته شدند و زمین لرزه قومش را فراگرفت؛ فَأَصْبَحُوا فِی دِیارِهِمْ جاثِمِینَ».