آیه ۵۰ - سوره هود

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- سرزمین‌های قوم «عاد» در بیابان بود، به‌اندازه‌ی چهار منزل از شقوق تا اجفر (منزلی در راه مکّه) بود. و آن‌ها دارای کشت و زرع و درختان خرمای فراوانی بودند و عمری طولانی و قامت‌هایی بلند داشتند؛ و بت‌ها را می‌پرستیدند. خداوند هود (علیه السلام) را بر آن‌ها مبعوث کرد و او آن‌ها را به‌سوی تسلیم‌شدن و توحید دعوت نمود؛ ولی آن‌ها امتناع‌ورزیده و به هود (علیه السلام) ایمان‌نیاوردند و او را اذیّت‌کردند؛ بنابراین آسمان تا هفت‌سال بر آنها نبارید، تا اینکه دچار قحطی شدند. هود (علیه السلام) کشاورز بود و کشت خود را آبیاری می‌کرد، گروهی به در خانه‌ی او آمدند تا او را ببینند، همسرش که زنی سپیدموی و دارای کجی چشم بود، بیرون آمد و گفت: «شما کیستید»؟ گفتند: «ما مردم فلان شهر هستیم، سرزمین‌های ما خشک شده است؛ به‌سوی هود (علیه السلام) آمده‌ایم تا از او بخواهیم به درگاه خداوند برای ما دعا کند تا باران ببارد و سرزمین‌های ما سرسبز شود». همسر هود (علیه السلام) گفت: «اگر دعای هود (علیه السلام) مستجاب بود برای خودش دعا می‌کرد؛ زراعتش از کمی آب سوخته است». گفتند: «او کجاست»؟ همسرش گفت: «او در فلان مکان‌است». آن‌ها به نزد هود (علیه السلام) آمدند و گفتند: «ای پیامبر خدا! سرزمین‌های ما خشک شده و بارانی نمی‌بارد، تو از خداوند بخواه که سرزمین‌های ما سرسبز شود و باران ببارد»! هود (علیه السلام) آماده‌ی نماز شد و نماز خواند و برای آن‌ها دعا کرده و فرمود: «برگردید که باران بر شما بارید و سرزمین‌هایتان سرسبز شد». گفتند: «ای پیامبر خدا! ما چیز عجیبی‌دیدیم». [هود (علیه السلام)] فرمود: «چه دیدید»؟ گفتند: «در خانه‌ی تو زنی سپیدموی و دارای کجی چشم دیدیم که به ما گفت: «شما کیستید و چه کسی را می‌خواهید»؟ گفتیم: «ما به‌سوی پیامبر خدا هود (علیه السلام) آمده‌ایم تا به درگاه الهی برای ما دعا کند و باران ببارد». [آن زن] گفت: «اگر هود (علیه السلام) دعاکننده بود، برای خودش دعا می‌کرد؛ چون زراعت خودش سوخته است». هود (علیه السلام) فرمود: «او همسر من است و من از خداوند طول عمر او را می‌خواهم». گفتند: «چگونه چنین چیزی ممکن‌است»؟ هود (علیه السلام) فرمود: «خداوند برای هر مؤمنی دشمنی آفریده که وی را آزار می‌دهد و این زن دشمن من است و دشمنی که در اختیار من باشد، بهتر است از دشمنی که من در اختیار او باشم»! هود (علیه السلام) [سال‌ها] در میان قومش ماند و آن‌ها را به‌سوی خدا دعوت و از عبادت بت‌ها نهی می‌کرد؛ تا دوباره سرزمین‌هایشان سبز و خرّم شد و خداوند باران را بر آنان نازل کرد و در همین رابطه است سخن خداوند عزّوجلّ که می‌فرماید: و ای قوم من، از پروردگارتان آمرزش بخواهید، آنگاه بر آستان او توبه کنید تا باران را پی‌درپی بر شما فروریزد و بر نیرویتان بیفزاید. و چون گنهکاران رخ برمتابید. (هود/۵۲) امّا مردم قومش همان‌طور که خدای عزّوجلّ حکایت فرموده در جواب گفتند: ای هود، تو برای ما دلیل روشنی نیاورده‌ای و ما به گفتار تو خدایان خویش را ترک نمی‌کنیم و به تو ایمان نمی‌آوریم. (هود/۵۳) و زمانی‌که ایمان نیاوردند، خداوند بادی به نام «صَرصَر» به‌معنای «شدید و سرد» به‌سوی آن‌ها فرستاد که در سوره‌ی قمر بیان می‌کند: قوم عاد [هود (علیه السلام) را] دروغگو انگاشتند پس [بنگر که] عذاب و بیم‌دادن من چگونه بود؟ ما بر آن‌ها باد سرد و سخت را در روزی پیوسته شوم فرستادیم. (قمر/۱۸) و در سوره‌ی حاقّه حکایت کرده و فرموده است: و امّا عاد، به بادی سرد و سخت و از حد گذشته هلاک شدند که آن را هفت شب و هشت روز پیاپی بر آنان گماشت. (الحاقه/۷۶) امام (علیه السلام) فرمود: «ماه، هفت شب و هشت روز در برج زحل شوم بود».

امام سجاد (علیه السلام)- مردی از اهالی شام خدمت امام زین‌العابدین (علیه السلام)رسید و عرض کرد: «تو علیّ‌بن‌حسین (علیه السلام) هستی»؟ فرمود: «آری»! عرض کرد: «پدر تو بود که مؤمنان را می‌کشت»؟ علیّ‌بن‌حسین (علیه السلام) گریه کرد و سپس چشمانش را پاک کرد و فرمود: «وای بر تو! چطور ادّعا می‌کنی که پدرم مؤمنان را کشت»؟! عرض کرد: «خود ایشان فرموده است که: برادران ما به ما ستم کردند، ما نیز به خاطر ظلم آن‌ها با آنان جنگیدیم». امام (علیه السلام) فرمود: «آیا تاکنون قرآن خوانده‌ای»؟ گفت: «آری قرآن می‌خوانم»! فرمود: «آیا این کلام خدا را نشنیده‌ای که می‌فرماید: به‌سوی قوم عاد، برادرشان هود را فرستادیم. (هود/۵۰) به‌سوی قوم مدین برادرشان شعیب را فرستادیم. (هود/۸۴)، به‌سوی قوم ثمود، برادرشان صالح را فرستادیم. (هود/۶۱) گفت: «آری شنیده‌ام»! امام (علیه السلام) فرمود: «اینکه قرآن می‌فرماید «برادرشان»! یعنی برادر واقعی آنان بودند یا برادر دینی آنان»؟ گفت: «[برادر دینی و هم‌کیش نبودند بلکه] فقط برادری آنان از لحاظ قومی و خانوادگی بوده، سپس گفت: «مشکل [و سؤال] مرا حل نمودی، خداوند مشکلات تو را حل کند».