آیه إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمْ ما مِنْ دَابَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ [56]
من، بر خداى یگانه که پروردگار من و شماست، توکّل کرده‌ام. هر جنبنده‌اى در قبضه‌ی قدرت [توأم با عدالت] اوست؛ زیرا پروردگار من بر صراط مستقیم است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَن أبی‌مَعْمَرٍ السَّعدی قال: قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ إِنَّ رَبِّی عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ یَعْنِی أَنَّهُ عَلَی حَقٍّ یَجْزِی بِالْإِحْسَانِ إِحْسَاناً وَ بِالسَّیِّئِ سَیِّئاً وَ یَعْفُو عَمَّنْ یَشَاءُ وَ یَغْفِرُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی.
امام علی (علیه السلام)- ابومعمر سعدی می‌گوید: در تفسیر آیه: إِنَّ رَبِّی عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ؛ امام علی (علیه السلام) فرمود: «[یعنی] خداوند در کیفر و پاداش بر طریقه‌ی حق است. نیکوکار را پاداش نیک و مجرم و بدکار را کیفر خواهد داد». و از هرکس که بخواهد، صرف‌نظر نموده و عفو می‌فرماید، خداوند [از هر عیبی] منزّه و متعالی است».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- ابْنُ وَهْبَانَ وَ الْفَتَّاکُ فَمَضَیْنَا بِغَابَهًٍْ فَإِذَا بِأَسَدٍ بَارَکَ فِی الطَّرِیقِ وَ أَشْبَالُهُ خَلْفَهُ فَلَوَیْتُ بِدَابَّتِی لِأَرْجِعَ فَقَالَ (علیه السلام) إِلَی أَیْنَ اقْدِمْ یَا جُوَیْرِیَهًُْ‌بْنُ‌مُسْهِرٍ إِنَّمَا هُوَ کَلْبُ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ ما مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِناصِیَتِها الْآیَهًَْ فَإِذَا بِالْأَسَدِ قَدْ أَقْبَلَ نَحْوَهُ یُبَصْبِصُ بِذَنَبِهِ وَ هُوَ یَقُولُ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَالْمؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ رَحْمَهًُْ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ یَا ابْنَ عَمِّ رَسُولِ اللَّهِ.
امام علی (علیه السلام)- ابن‌وهبان و فتّاک می‌گویند: «از جنگلی عبور می‌کردیم که ناگهان دیدیم شیری در راه ایستاده و بچّه‌هایش هم پشت‌سرش هستند؛ مرکبم را چرخاندم تا برگردم که امام (علیه السلام) فرمود: «کجا؟ ای جویریهًْ‌بن‌مُسهر برو جلو! این فقط سگ خدا است». سپس فرمود: «ما مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِناصِیَتِها إِنَّ رَبِّی عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ ناگهان شیر به طرفش آمد. درحالی‌که دُمش را تکان می‌داد و می‌گفت: «سلام و رحمت و برکات خدا بر تو ای امیرمؤمنان (علیه السلام)! ای پسر عموی رسول خدا (صلی الله علیه و آله)»!