آیه قالُوا يا شُعَيْبُ أَ صَلاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ ما يَعْبُدُ آباؤُنا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ في أَمْوالِنا ما نَشؤُا إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَليمُ الرَّشيدُ [87]
گفتند: «اى شعیب! آیا نمازت به تو دستور مى‌دهد که آنچه را پدرانمان مى‌پرستیدند، ترک کنیم؛ یا آنچه را مى‌خواهیم در اموالمان انجام ندهیم؟! تو که مرد بردبار و فهمیده‌اى هستى»!
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- بَعَثَ اللَّهُ شُعَیْباً (علیه السلام) إِلَی مَدْیَنَ وَ هِیَ قَرْیَهًٌْ عَلَی طَرِیقِ الشَّامِ فَلَمْ یُؤْمِنُوا بِهِ وَ حَکَی اللَّهُ قَوْلَهُمْ قالُوا یا شُعَیْبُ أَ صَلاتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ ما یَعْبُدُ آباؤُنا إِلَی قَوْلِهِ الْحَلِیمُ الرَّشِیدُ قَالَ قَالُوا إِنَّکَ لَأَنْتَ السَّفِیهُ الْجَاهِلُ فَحَکَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ قَوْلَهُمْ إِنَّکَ لَأَنْتَ الْحَلِیمُ الرَّشِیدُ وَ إِنَّمَا أَهْلَکَهُمُ اللَّهُ تَعَالَی بِنَقْصِ الْمِکْیَالِ وَ الْمِیزَانِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- خداوند شعیب (علیه السلام) را به‌سوی مَدْیَن که روستایی در مسیر شام بود فرستاد، ولی به او ایمان نیاوردند. خداوند سخنشان را حکایت فرمود: قالُوا یا شُعَیْبُ أَ صَلاتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ ما یَعْبُدُ آباؤُنا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فی أَمْوالِنا ما نَشاءُ إِنَّکَ لَأَنْتَ الحَلِیمُ الرَّشِیدُ؛ آن‌ها گفتند: تو سفیه و نادان هستی و خدای عزّوجلّ، إِنَّکَ لَأَنْتَ الحَلِیمُ الرَّشِیدُ؛ را از زبان آنان حکایت کرده خداوند آن‌ها را به خاطر کم‌کردن پیمانه و ترازو هلاک کرد.