آیه وَ هِيَ تَجْري بِهِمْ في مَوْجٍ كَالْجِبالِ وَ نادى نُوحٌ ابْنَهُ وَ كانَ في مَعْزِلٍ يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرينَ [42]
و کشتى، آن‌ها را از میان امواجى همچون کوه‌ها حرکت مى‌داد؛ [در این هنگام] نوح فرزندش را که در گوشه‌اى بود صدا زد: «پسرم! همراه ما سوار شو و با کافران مباش»!
الصّادق (علیه السلام)- وَ نَظَرَ نُوحٌ (علیه السلام) إِلَی ابْنِهِ یَقَعُ وَ یَقُومُ فَقَالَ لَهُ یا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنا وَ لا تَکُنْ مَعَ الْکافِرِینَ فَقَالَ ابْنُهُ کَمَا حَکَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ سَآوِی إِلی جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْماءِ.
امام صادق (علیه السلام)- حضرت نوح (علیه السلام) پسرش را دید که [بر اثر موج آب] می افتاد و می‌ایستاد. به پسرش گفت: یا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنا وَ لا تَکُنْ مَعَ الْکافِرِینَ امّا جواب پسرش همان‌طور که خداوند عزّوجلّ حکایت فرموده است [به نوح (علیه السلام) گفت]: به کوهی پناه می‌برم که مرا از آب حفظ کند. (هود/۴۳)
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ العلاءِ‌بْنِ سَیَابَهًْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام): فِی قَوْلِ اللَّهِ وَ نادی نُوحٌ ابْنَهُ فَقَالَ لَیْسَ بِابْنِهِ إِنَّمَا هُوَ ابْنُهُ مِنْ زَوْجَتِهِ عَلَی لُغَهًِْ طَیٍّ یَقُولُونَ لِابْنِ الْمَرْأَهًِْ ابْنُهُ.
امام صادق (علیه السلام)- علاءبن‌سیابهًْ از امام صادق (علیه السلام) نقل می‌کند: وَ نادی نُوحٌ ابْنَهُ؛ او پسرش نبود بلکه پسر زنش بود. بنابر گویش قبیله‌ی «طی»، پسر زن را نیز پسر خطاب می‌کنند.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُحَمّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ: وَ نَادَی نُوحٌ ابْنَهُ قَالَ: إِنَّمَا فِی لُغَهًِْ طَیٍّ ابْنَهِ بِنَصْبِ الْأَلْفِ یَعْنِی ابْنَ امْرَأَتِهِ.
امام باقر (علیه السلام)- محمّدبن‌مسلم از امام باقر (علیه السلام) روایت می‌کند که در گویش قبیله‌ی «طی»، ابْنَهُ به فتح، به‌معنای پسر زن [از شوهر قبلی] است.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ زُرارَهًَْ عَنْ أبی‌جَعْفَر: یا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنا قَالَ لَیْسَ بِابْنِهِ قَالَ قُلْتُ إِنَّ نُوحاً (علیه السلام) قَالَ یَا بُنَیَّ قَالَ فَإِنَّ نُوحاً (علیه السلام) قَالَ ذَلِکَ وَ هُوَ لَا یَعْلَمُ.
امام باقر (علیه السلام)- زراره از امام باقر (علیه السلام) نقل می‌کند: «امام باقر (علیه السلام) فرمود: او پسر نوح (علیه السلام) نبود. عرض کردم: «امّا نوح (علیه السلام) گفت: ای پسرم! امام (علیه السلام) فرمود: «نوح (علیه السلام) این حرف را زمانی گفت که نمی‌دانست [که آن پسر، پسرش نیست]»».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنَا وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّهًِْ فَمَنْ عَصَی أَبَاهُ فَحُشِرَ مَعَ وَلَدِ نُوحٍ (علیه السلام) حَیْثُ قَالَ لَهُ أَبُوهُ یا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنا وَ لا تَکُنْ مَعَ الْکافِرِینَ قالَ سَآوِی إِلی جَبَلٍ الْآیَهًْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- من و علی (علیه السلام) پدران این امّت هستیم؛ هرکس از پدرش نافرمانی کند با پسر نوح (علیه السلام) محشور می‌شود. آنجایی که پدرش به او گفت: «به‌زودی به کوهی پناه می‌برم که مرا از آب حفظ می‌کند»! [نوح] گفت: «امروز هیچ نگهدارنده‌ای در برابر فرمان خدا نیست؛ مگر آن‌کس را که او رحم کند». در این هنگام، موج در میان آن دو جدایی افکند؛ و او در زمره‌ی غرق‌شدگان قرارگرفت! (هود/۴۳)