آیه الر، كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكيمٍ خَبيرٍ [1]
الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته، سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه [نازل گردیده] است.
الصّادق (علیه السلام)- فِی مَعْنَی الر قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): مَعْنَاهُ: أَنَا اللَّهُ الرَّؤُوفُ.
امام صادق (علیه السلام)- معنای الر آن است که منم خدای رئوف [که از حروف اوّل این سه کلمه (أنا الله الرّؤوف)، الر ساخته می‌شود].
الباقر (علیه السلام)- کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ قَالَ هُوَ الْقُرْآنُ.
امام باقر (علیه السلام)- کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُه کتابی که آیاتش استحکام یافته، قرآن است.
الباقر (علیه السلام)- مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ قَالَ مِنْ عِنْدِ حَکِیمٍ خَبِیر.
امام باقر (علیه السلام)- مِن لَّدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ؛ [یعنی منشأ نزول آن] از جانب خداوند دانا و آگاه است.