آیه يا إِبْراهيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتيهِمْ عَذابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ [76]
[گفتیم]: اى ابراهیم! از این [درخواست] صرفنظر کن، که فرمان پروردگارت فرا رسیده؛ و به یقین عذاب بدون بازگشت [الهى] بهسراغ آنها مىآید.
الباقر (علیه السلام)- فَلَمَّا جَاءَتْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) الْبِشَارَهًُْ بِإِسْحَاقَ (علیه السلام) وَ ذَهَبَ عَنْهُ الرَّوْعُ أَقْبَلَ یُنَاجِی رَبَّهُ فِی قوم لوط (علیه السلام) وَ یَسْأَلُهُ کَشْفَ الْبَلَاءِ عَنْهُمْ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ یا إِبْراهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَ إِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذَابِی بَعْدَ طُلُوعِ الشَّمْسِ مِنْ یَوْمِکَ مَحْتُوماً غَیْرُ مَرْدُودٍ.
امام باقر (علیه السلام)- وقتی فرشتگان به ابراهیم (علیه السلام) بشارت اسحاق (علیه السلام) را دادند و وحشت و هراس از دل او رفت، به مناجات با پروردگار پرداخت و از درگاه ربوبی تقاضا نمود که بلا و عذاب را از قوم لوط (علیه السلام) بردارد. خداوند متعال فرمود: ای ابراهیم! از این [درخواست] صرفنظر کن، که فرمان پروردگارت فرا رسیده است. و پس از طلوع آفتاب پس از امروزت، عذاب حتمی من خواهد آمد».
الصّادقین (علیها السلام)- إِنَّ الْمَلَائِکَهًَْ لَمَّا جَاءَتْ فِی هَلَاکِ قوم لوط (علیه السلام) قَالُوا إِنَّا مُهْلِکُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ ... فَجَادَلَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) عَنْهُمْ وَ قالَ إِنَّ فِیها لُوطاً قَالَ جبرئیل (علیه السلام) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها فَزَادَهُ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَقَالَ جبرئیل (علیه السلام) یا إِبْراهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَ إِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ.
امام باقر و امام صادق (علیها السلام)- هنگامیکه فرشتگان برای هلاک قوم لوط (علیه السلام) آمدند گفتند: ما اهل این قریه را هلاک خواهیم نمود. (عنکبوت/۳۱) امّا ابراهیم (علیه السلام) [به قصد رفع عذاب از قوم لوط (علیه السلام)] به مجادله و بحث پرداخت و گفت: در میان آنان لوط زندگی میکند. (عنکبوت/۳۲) جبرئیل گفت: ما میدانیم که چه کسانی در آن شهر زندگی میکنند. (عنکبوت/۳۲) ابراهیم (علیه السلام) بیشتر اصرار کرد امّا ای ابراهیم! از این [درخواست] صرفنظر کن، که فرمان پروردگارت فرا رسیده؛ و به یقین عذاب بدون بازگشت [الهی] بهسراغ آنها میآید.