آیه قالَتْ يا وَيْلَتى أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلي شَيْخاً إِنَّ هذا لَشَيْ‌ءٌ عَجيبٌ [72]
گفت: «اى واى بر من! آیا من فرزند مى‌آورم در‌حالى‌که پیرزنم، و این شوهرم پیرمردى است؟! این راستى چیز عجیبى است»!
الصّادق (علیه السلام)- عن الفضل‌بن‌أبی‌قرهًْ قال: سمعت أباعبدالله یَقُولُ: أَوْحَی اللَّهُ إِلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) أَنَّهُ سَیُولَدُ لَکَ فَقَالَ لِسَارَهًْ (سلام الله علیها) فَقَالَتْ أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ أَنَّهَا سَتَلِدُ وَ یُعَذَّبُ أَوْلَادُهَا أَرْبَعَمِائَهًِْ سَنَهًٍْ بِرَدِّهَا الْکَلَامَ عَلَیَّ قَالَ فَلَمَّا طَالَ عَلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَکَوْا إِلَی اللَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَی مُوسَی وَ هَارُونَ (علیها السلام) یُخَلِّصُهُمْ مِنْ فِرْعَوْنَ فَحَطَّ عَنْهُمْ سَبْعِینَ وَ مِائَهًَْ سَنَهًٍْ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) هَکَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذْ لَمْ تَکُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ یَنْتَهِی إِلَی مُنْتَهَاهُ.
امام صادق (علیه السلام)- فضل‌بن‌ابی قرّهًْ گوید: «از امام صادق (علیه السلام) شنیدم فرمود: «خداوند متعال به ابراهیم (علیه السلام) وحی کرد که تو به‌زودی صاحب فرزندی خواهی شد. ابراهیم (علیه السلام) این موضوع را به ساره خبر داد. ساره گفت: أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ خداوند به ابراهیم (علیه السلام) وحی فرمود که ساره بچّه‌دار خواهد شد، ولی به خاطر پاسخی که وی به خدا داده است، فرزندانش چهارصد سال عذاب می‌کشند. امام (علیه السلام) فرمود: «وقتی مدّت عذاب‌الهی بر فرزندان یعقوب (علیه السلام) به درازا کشید، آن‌ها چهل صبح را به درگاه خداوند ناله و گریه سر دادند و سپس خداوند به موسی و هارون (علیها السلام) وحی‌کرد، که آن‌ها را از شرّ فرعون برهانند؛ بنابراین صدوهفتاد سال از مدّت عذاب‌شان کاست». امام‌صادق (علیه السلام) فرمود: «شما نیز اگر چنین کنید و به درگاه حق تضرّع و زاری کنید، خداوند در کار ما گشایشی قرار می‌دهد. (فرج ما را می‌رساند) امّا اگر چنین نکنید، این دوره، کامل خواهد شد».