آیه مَلْعُونينَ أَيْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتيلاً [61]
و از همه جا طرد مى‌شوند، و هرجا يافته شوند گرفته خواهند شد و به سختى به قتل خواهند رسيد.
أمیرالمؤمنین ( إِنَّ اللَّهَ یُفَرِّجُ الْفِتَنَ بِرَجُلٍ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ کَتَفْرِیجِ الْأَدِیمِ بِأَبِی ابْنُ خِیَرَهًِْ الْإِمَاءِ یَسُومُهُمْ خَسْفاً وَ یَسْقِیهِمْ بِکَأْسٍ مُصَبَّرَهًٍْ فَلَا یُعْطِیهِمْ إِلَّا السَّیْفَ هَرْجاً هَرْجاً یَضَعُ السَّیْفَ عَلَی عَاتِقِهِ ثَمَانِیَهًَْ أَشْهُرٍ وَدَّتْ قُرَیْشٌ عِنْدَ ذَلِکَ بِالدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا لَوْ یَرَوْنِی مَقَاماً وَاحِداً قَدْرَ حَلْبِ شَاهًٍْ أَوْ جَزْرِ جَزُورٍ لِأَقْبَلَ مِنْهُمْ بَعْضَ الَّذِی یَرُدُّ عَلَیْهِمْ حَتَّی تَقُولُ قُرَیْشٌ لَوْ کَانَ هَذَا مِنْ وُلْدِ فَاطِمَهًَْ (لَرَحِمَنَا فَیُغْرِیهِ اللَّهُ بِبَنِی أُمَیَّهًَْ فَیَجْعَلُهُمْ مَلْعُونِینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا سُنَّةَ اللهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْدِیلًا.
امام علی ( فرمود: خدا فتنه‌های بنی امیّه را به وسیله مردی از ما اهل بیت نابود، و از شما جدا خواهد ساخت مانند جدا شدن پوست از گوشت. به جان پدرم پسر بهترین زنان خدا با دست افرادی، خواری و ذلّت را به فرزندان امیّه می‌چشاند که به سختی آنها را کنار می‌زنند، و جام تلخ بلا و ناراحتی و مصیبت را در کامشان می‌ریزند، و جز شمشیر چیزی به آنها نمی‌دهند هرجاً هرجاً هشت ماه شمشیر بر گردنش می نهد.. در آن هنگام، قریش دوست دارد آنچه در دنیاست بدهد تا یک بار مرا بنگرد، گر چه لحظه کوتاهی به اندازه دوشیدن شیری یا کشتن شتری باشد، تا با اصرار آنچه که بر آنان رد می شود را بپذیرم تا اینکه قریش گفت: اگر این از فرزندان فاطمه (بود بر ما رحم می کرد پس خداوند او را به وسیله بنی‌امیّه را فریب می دهد پس آنها را ملعون می سازد أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا سُنَّةَ اللهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْدِیلًا.
أمیرالمؤمنین ( أَنْتُمْ مُمَتَّعُونَ بِأَعْدَائِکُمْ تَطْرَبُونَ بِطَرَبِهِمْ وَ تَشْرَبُونَ بِشُرْبِهِمْ وَ تَأْکُلُونَ بِأَکْلِهِمْ وَ تَدْخُلُونَ مَدَاخِلَهُمْ وَ رُبَّمَا غُلِبْتُمْ عَلَی نِعْمَتِهِمْ إِی وَ اللَّهِ عَلَی إِکْرَاهٍ مِنْهُمْ لِذَلِکَ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ نَاصِرُکُمْ وَ خَاذِلُهُمْ فَإِذَا کَانَ وَ اللَّهِ یَوْمُکُمْ وَ ظَهَرَ صَاحِبُکُمْ لَمْ یَأْکُلُوا وَ اللَّهِ مَعَکُمْ وَ لَمْ یَرِدُوا مَوَارِدَکُمْ وَ لَمْ یَقْرَعُوا أَبْوَابَکُمْ وَ لَمْ یَنَالُوا نِعْمَتَکُمْ أَذِلَّهًًْ خَاسِئِینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلاً.
امام علی ( ای کمیل! شما از دشمنانتان بهره می‌برید، به شادیشان شادید و با نوشیدنشان می‌نوشید، با خوردنشان می‌خورید، به خانه‌هایشان وارد می‌شوید و چه بسا بر نعمتشان پیروز شوید؛ آری، به خدا به ناخرسندی آنها از این پیروزی، ولی خدای عزّوجلّ یاور شماست و خوارکننده‌ی آنها. پس این هنگام روز شماست، و آ صاحب شما شکار میشود و دشمنانتان با شما نمی‌خورند، در جایگاهتان وارد نمی‌شوند، درهایتان را نمی‌کوبند، به نعمتهایتان نمی‌رسند، مَّلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُواْ أُخِذُواْ وَ قُتِّلُواْ تَقْتِیلًا.
الکاظم ( عَن سُلَیْمَانَ الْجَعْفَرِیِّ، قَال کُنْتُ عِنْدَ أَبِی‌الْحَسَنِ (بِالْمَدِینَهًِْ إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْمَدِینَهًِْ فَسَأَلَهُ عَنِ الْوَاقِفَهًِْ فَقَالَ أَبُوالْحَسَنِ (مَلْعُونِینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا سُنَّةَ اللهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْدِیلًا وَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُبَدِّلُهَا حَتَّی یُقْتَلُوا عَنْ آخِرِهِمْ.
امام کاظم ( سلیمان جعفری نقل می‌کند: خدمت حضرت رضا (در مدینه بودم مردی از اهالی مدینه وارد شد، از واقفی مذهبان پرسید. امام (فرمود: مَّلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُواْ أُخِذُواْ وَ قُتِّلُواْ تَقْتِیلًا* سُنَّةَ اللهِ فیِ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلُ وَ لَن تجَدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْدِیلا به خدا قسم خدا هرگز روش خود را تغییر نخواهد داد تا همه‌ی آنها را بکشد.
الباقر ( فِی رِوَایَهًِْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (قَالَ: مَلْعُونِینَ فَوَجَبَتْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَهًُْ.
امام باقر ( در روایت ابوالجارود آمده است: امام باقر (فرمود: «لعنت‌شدگانی هستند و لعنت بر آنان واجب شده است».