آیه ۲۲ - سوره احزاب

امام علی ( ابن‌ملجم ضربه‌ای هولناک بر حضرت زد و از مسجد فرار نمود. مردم اطراف امیرالمؤمنین (جمع شدند درحالی‌که آن حضرت در محراب محلّ ضربت را می‌بست و مقداری خاک گرفته و بر آن می‌پاشید سپس آیه‌ی شریفه‌ی: ما شما را از آن [زمین] آفریدیم و در آن بازمی‌گردانیم و بار دیگر [در قیامت] شما را از آن بیرون می‌آوریم!. (طه/۵۵) را قرائت نموده و فرمود: «امر الهی محقّق شد، پیامبر (راست گفت». و چون آن ملعون بر حضرت ضربه زد زمین به خود لرزید و دریاها و آسمان‌ها به خروش آمده و درب‌های مسجد به هم می‌خورد. و فرمود: «ملعون دیگری به نام شبیب‌بن‌بجره بر آن حضرت ضربه‌ای زد که به خطا رفته و بر طاق محراب اصابت نمود». وقتی مردم ناله را شنیدند هرکس در مسجد بود به‌سمت محراب آمده و از شدّت ضربه حیران شده و نمی‌دانستند که چه کنند و درحالی اطراف امیرالمؤمنین (را احاطه کرده بودند که حضرت با لباسش زخم را می‌بست و خون بر صورت و محاسن مبارکش جاری شده و آغشته به خون گردیده بود و می‌فرمود: هَذَا مَا وَعَدَ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللهُ وَ رَسُولُه.

امام رضا ( وقتی میّت را به‌طرف قبر آوردی او را ناگهان داخل قبر قرار نده و بدین‌وسیله قبر و ورود را بر میّت دشوار و سخت مگردان، چراکه قبر هول و وحشت‌های عظیمی دارد و از وحشت روز قیامت به خدا پناه می‌بریم، میّت را نزدیک و کنار قبر زمین بگذار و وقتی از قبر بیرون آمدی درحالی‌که خاک را از دست‌هایت می‌تکانی بگو: «ما از آنِ خداییم و به‌سوی او بازمی‌گردیم!. (بقره/۱۵۶)». پس با پشت دست‌هایت سه بار خاک بر قبر او بریز و این دعا را بخوان «خدایا همه‌ی این کارهایی که انجام می‌دهیم به‌خاطر این است که به تو ایمان داریم و کتاب تو را باور داریم، این همان چیزی است که خدا و پیامبرش به ما وعده داده و خدا و پیامبرش راست گفته‌اند. این امور چیزیست که خداوند عزّوجلّ و رسول (به ما وعده داده و خدا و پیامبرش راست گفته‌اند». پس البتّه هرکس این کار را انجام دهد خداوند به عدد هر ذرّه از خاک حسنه‌ای برای او می‌نویسد.

پیامبر ( نخستین مژده‌ای که به مؤمن داده می‌شود، این است که به او گفته می‌شود: «خوش آمدی»، به‌راستی که خداوند تمام تشییع‌کنندگان تو را آمرزید، و دعای تمام استغفارکنندگان برای تو را استجابت فرمود، و گواهی تمام کسانی را که به نفع تو شهادت دادند، قبول نمود، سپس اموری را که میّت درحال حیاتش بدان معتقد بود به او تلقین بِکُند. سپس خشت روی قبر چیده و بگوید: «خداوندا، با او ارتباط برقرار کن و از تنهایی نجاتش بده و مونس وحشت و احساس تنهایی‌اش باش، و بر غربت او رحم کن، و از رحمت خویش چنان رحمتی به‌سوی او گسیل بدار که از رحمت غیر تو بی‌نیاز گردد، و با کسانی که دوستشان می‌داشت محشور فرما». وقتی چیدن خشت بر قبر را به پایان برد، از سمت پاهای میّت از قبر خارج شود. خاک روی قبر بریزد، و نیز تمام کسانی که حضور دارند با کف دست، خاک بر روی قبر بریزند، مگر کسانی که نسبتی با میّت دارند. درحال ریختن خاک بگویند: «ما از آنِ خداییم و به‌سوی او بازمی‌گردیم!. (بقره/۱۵۶). هذا ما وَعَدَنَا اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللهُ وَ رَسُولُهُ خدایا ایمان ما را افزون نما و ما را تسلیم امر خویش قرار ده»!