آیه ۶۶ - سوره احزاب

امام باقر ( هرگاه خدا بخواهد روح انسان کافر را بگیرد، می‌گوید: «ای فرشته‌ی مرگ! تو و یارانت نزد دشمنم بروید، زیرا من او را مورد آزمایش قرار داده‌ام و این آزمایش را به نیکویی انجام داده‌ام و او را به دارالسلام (جایگاه آرامش) دعوت کردم، امّا او نپذیرفت و بر دشنام‌دادن به من اصرار ورزید. او به من و نعمتهای من کفر ورزیده و به من بر فراز عرش، دشنام داده است. پس روحش را بگیر تا اینکه او را با صورت در آتش بیندازی». پس فرشته مرگ به‌سراغ او می‌آید، درحالی‌که چهره‌ی او [یعنی فرشته‌ی مرگ] منفور و زشت است و به او گفته می‌شود: «نامه‌ی اعمال خودت را بخوان». پاسخ می‌دهد: «چگونه بخوانم، درحالی‌که جهنّم در مقابل من است»؟ آنگاه خداوند می‌فرماید: «گردن و کمرش را بشکن و موهای جلوی سرش را به پاهایش گره بزن». سپس می‌فرماید: خُذُوهُ فَغُلُّوهُ برای تعظیم فرمایش خداوند و اجرای آن، هفتاد هزار فرشته درشت‌خو و سخت‌گیر می‌شتابند. گروهی موهای محاسن وی را می‌کنند، و گروهی استخوان‌هایش را می‌شکنند و او می‌گوید: مرا ببخشید. (آیا به من رحم نمی‌کنید؟) آن‌ها می‌گویند: «ای مجرم! چگونه در حقّ تو بخشش کنیم، درحالی‌که خداوند که ارحم‌الراحمین است، تو را نبخشید! آیا این تو را اذیت می‌کند»؟ پاسخ می‌دهد: «آری، مرا به شدیدترین شکل اذیت می‌کند». و به او می‌گویند: «ای مجرم چطور است تو را در جهنّم بیندازیم»؟ آنگاه آن فرشته از سمت مقابل به وی ضربه‌ای می‌زند که هفتاد هزار سال سقوط می‌کند. آنگاه مجرمان می‌گویند: فَیَقُولُونَ یا لَیْتَنا أَطَعْنَا اللهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولَا.

امام رضا ( چگونه می‌توان حقیقت ذاتش را توصیف نمود. محمّد (را همردیف اسم خود قرار داده و در بخشش و عطای خویش او را شریک کرده و برای کسی که از او اطاعت نموده پاداش مقرّر و لازم کرده زیرا می‌فرماید: آن‌ها فقط از این انتقام می‌گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل [و کرم] خود، بی‌نیاز ساختند! (توبه/۷۴). و از قول کسانی که پیروی از پیامبر (را ترک کرده‌اند و در شراره‌های جهنّم در عذابند و پوششی از قطران جهنّم دارند می‌فرماید: یا لَیْتَنا أَطَعْنَا اللهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولا.