آیه يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَديداً [70]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! تقواى الهى پيشه كنيد و سخن حق بگوييد.
الصّادق ( عن یونس قال: قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (لِعَبَّادِ‌بْنِ‌کَثِیرٍ الْبَصْرِیِّ الصُّوفِیِّ وَیْحَکَ یَا عَبَّادُ غَرَّکَ أَنْ عَفَّ بَطْنُکَ وَ فَرْجُکَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ فِی کِتَابِهِ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنْکَ شَیْئاً حَتَّی تَقُولَ قَوْلًا عَدْلًا.
امام صادق ( یونس نقل می‌کند: امام صادق (به عبادبن‌کثیر بصری صوفی فرمود: «وای بر تو، ای عباد! آیا اینکه شکم و فرج خود را عفیف نگاه داشته‌ای، تو را مغرور ساخته است؟ خداوند عزّوجلّ در کتاب خود می‌فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا* یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ بدان‌که خداوند هیچ عملی را از تو قبول نمی‌کند، جز آنکه قول سدید (سخن حق) را بگویی.
الصّادق ( أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَرَضَ الْإِیمَانَ عَلَی جَوَارِحِ بَنِی آدَمَ (وَ قَسَمَهُ عَلَیْهَا ... وَ فَرَضَ عَلَی اللِّسَانِ الْقَوْلَ وَ التَّعْبِیرَ عَنِ الْقَلْبِ مَا عَقَدَ عَلَیْهِ وَ أَقَرَّ بِهِ فَقَالَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی قُولُوا آمَنَّا الْآیَهًَْ وَ قَالَ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَ قَالَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً وَ قَالَ وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ وَ أَشْبَاهُ ذَلِکَ مِمَّا أَمَرَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِالْقَوْلِ بِهِ فَهَذَا مَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَی اللِّسَانِ وَ هُوَ عَمَلُهُ.
امام صادق ( خداوند متعال ایمان را بر جوارح فرزندان آدم (واجب گردانید و آن را بر اعضا تقسیم فرمود ... و بر زبان واجب نمود که به آنچه که قلب بر آن پیمان بسته اقرار کند. پس فرمود: بگویید: «ما به خدا ایمان آورده‌ایم». (بقره/۱۳۶). و فرمود: و به مردم نیک بگویید. (بقره/۸۳). و فرمود: وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً و فرمود: بگو: «این حقّ است از سوی پروردگارتان». (کهف/۲۹). [و نظایر آنچه که خداوند دستور به بیان آن داده] این است آنچه خدا بر زبان واجب کرده و این عمل زبان است.
الرّضا ( لَا تَدَعُوا الْعَمَلَ الصَّالِحَ وَ الِاجْتِهَادَ فِی الْعِبَادَهًِْ اتِّکَالًا عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ (لَا تَدَعُوا حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ (وَ التَّسْلِیمَ لِأَمْرِهِمْ اتِّکَالًا عَلَی الْعِبَادَهًِْ فَإِنَّهُ لَا یُقْبَلُ أَحَدُهُمَا دُونَ الْآخَرِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ رَأْسَ طَاعَهًِْ اللَّهِ سُبْحَانَهُ التَّسْلِیمُ لِمَا عَقَلْنَاهُ وَ مَا لَمْ نَعْقِلْهُ فَإِنَّ رَأْسَ الْمَعَاصِی الرَّدُّ عَلَیْهِمْ وَ إِنَّمَا امْتَحَنَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ النَّاسَ بِطَاعَتِهِ لِمَا عَقَلُوهُ وَ مَا لَمْ یَعْقِلُوهُ إِیجَاباً لِلْحُجَّهًِْ وَ قَطْعاً لِلشُّبْهَهًِْ وَ اتَّقُوا اللهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ وَ یُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ لَا یَفُوتَنَّکُمْ خَیْرُ الدُّنْیَا فَإِنَّ الْآخِرَهًَْ لَا تُلْحَقُ وَ لَا تُنَالُ إِلَّا بِالدُّنْیَا.
امام رضا ( مبادا اعمال نیک را به اتکای حب و دوستی آل محمّد (رها کنید و مبادا دوستی آل محمّد (را به اتکای اعمال صالح از دست بدهید، زیرا هیچکدام از این دو به تنهایی پذیرفته نمی‌شود. بدانید سرآمد بندگی و اطاعت خدا تسلیم در مقابل چیزهایی است که نمی‌فهمیم. چنانچه سرآمد گناهان رد آن‌ها است. خداوند مردم را به اطاعت نمودن در چیزهایی که می‌فهمند و چیزهایی که نمی‌فهمند آزمایش می‌کند تا حجّت لازم آید و شبهه برطرف شود. وَ اتَّقُوا اللهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ. و شما را در باغ‌هایی از بهشت داخل می‌کند که نهرها از زیر درختانش جاری است و در مسکن‌های پاکیزه در بهشت جاویدان جای می‌دهد. (صف/۱۲). مبادا خیر دنیا از دست شما برود زیرا نمی توان به آخرت رسید مگر به وسیله‌ی دنیا.
علی‌بن‌إبراهیم ( قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً أی صَحِیحاً.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً یعنی سخن صحیح [بگویید].