آیه وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ ميثاقَهُمْ وَ مِنْكَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهيمَ وَ مُوسى وَ عيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ أَخَذْنا مِنْهُمْ ميثاقاً غَليظاً [7]
[به خاطر آور] هنگامى را كه از پيامبران پيمان گرفتيم، و [همچنين] از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى‌بن‌مريم، و ما از همه‌ی آنان پيمان محكمى گرفتيم [كه در اداى مسؤوليّت كوتاهى نكنند].
علی‌بن‌إبراهیم ( وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ قَالَ هَذِهِ الْوَاوُ زِیَادَهًٌْ فِی قَوْلِهِ وَ مِنْکَ وَ إِنَّمَا هُوَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوحٍ (فَأَخَذَ اللَّهُ الْمِیثَاقَ لِنَفْسِهِ عَلَی الْأَنْبِیَاءِ (ثُمَّ أَخَذَ لِنَبِیِّهِ عَلَی الْأَنْبِیَاءِ (وَ الْأَئِمَّهًِْ (ثُمَّ أَخَذَ لِلْأَنْبِیَاءِ (عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ گفته شده که و او در این آیه زائد است و معنی آن اینگونه است که آن از تو و از نوح است و خداوند ابتدا در مورد خودش از پیامبران تعهّد گرفته و سپس برای پیامبرش از ائمّه (و انبیاء (تعهّد گرفته و بعد از آن نیز از رسول خدا (برای پیامبران دیگر پیمان گرفته است.
أمیرالمؤمنین ( وَ لَقَدْ سَأَلَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (شِیعَتَهُ عَنْ مِثْلِ هَذَا فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَنْزَلَ الْقُرْآنَ عَلَی سَبْعَهًِْ أَقْسَام.. وَ مِنْهُ رَدٌّ عَلَی مَنْ أَنْکَرَ فَضْلَ النَّبِیِّ (عَلَی جَمِیعِ الْخَلْق ... وَ أَمَّا مَنْ أَنْکَرَ فَضْلَ رَسُولِ اللَّهِ (فَالدَّلِیلُ عَلَی بُطْلَانِ قَوْلِهِ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی فَأَوَّلُ مَنْ سَبَقَ مِنَ الرُّسُلِ إِلَی بَلَی مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ (لِأَنَّ رُوحَهُ أَقْرَبُ الْأَرْوَاحِ إِلَی مَلَکُوتِ اللَّهِ تَعَالَی وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَلِکَ قَوْلُ جَبْرَئِیلَ (لَمَّا أُسْرِیَ بِرَسُولِ اللَّهِ (إِلَی السَّمَاءِ السَّابِعَهًِْ قَالَ یَا مُحَمَّدُ (تَقَدَّمْ فَإِنَّکَ قَدْ وَطِئْتَ مَوْطِئاً لَمْ یَطَأْ قَبْلَکَ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ (مُرْسَلٌ فَلَوْ لَا أَنَّ رُوحَهُ کَانَتْ مِنْ ذَلِکَ الْمَکَانِ لَمْ یَقْدِرْ أَنْ یَتَجَاوَزَهُ وَ ذَلِکَ أَنَّهُ إِذَا أَمَرَ اللَّهُ تَعَالَی فَأَوَّلُ مَا یَصِلُ أَمْرُهُ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (لِقُرْبِهِ إِلَی مَلَکُوتِهِ ثُمَّ سَائِرُ الْأَنْبِیَاءِ (عَلَی طَبَقَاتِهِمْ وَ یَزِیدُ ذَلِکَ بَیَاناً قَوْلُهُ تَعَالَی وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ فَأَفْضَلُ الْأَنْبِیَاءِ (الْخَمْسَهًُْ وَ أَفْضَلُ الْخَمْسَهًِْ مُحَمَّدٌ (وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِین.
امام علی ( امیرالمؤمنین (از شیعیانش در مورد آیه‌ی شریفه پرسید و فرمود: «همانا خداوند قرآن را بر هفت قسم نازل فرمود ... یک قسم آن این است در صدد ردّ بر کسی است که منکر فضیلت و برتری پیامبر بر همه‌ی مخلوقات است ... امّا آنکه منکر برتری پیامبر اسلام (بر دیگران می‌باشد آیه‌ی شریفه‌ی و [به خاطر بیاور] زمانی را که پروردگارت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذرّیّه‌ی آن‌ها را برگرفت و آن‌ها را گواه بر خویشتن ساخت [و فرمود]: «آیا من پروردگار شما نیستم»؟ گفتند: «آری». (اعراف/۱۷۲) دلیل بر بطلان قول آن‌هاست. اوّلین پیامبری که در برابر خداوند شهادت داد حضرت محمّد (بود چون روح آن بزرگوار نزدیک‌ترین ارواح به ملکوت الهی بود و دلیل بر این امر قول جبرئیل در شب معراج است آنگاه که پیامبر (به آسمان هفتم عروج نمود». گفت: «ای محمّد (حرکت کن که به تحقیق پای در جایی نهاده‌ای که قبل از این هیچ ملک مقرّب و نبیّ مرسل به این مرتبه وارد نشده است و اگر آن حضرت در رتبه‌ی انبیاء (دیگر بود نباید از این مرحله جلوتر برود و چون خداوند از همگان اقرار به ربوبیّت گرفت پیامبر (به‌جهت قرب به ملکوت الهی اوّلین اقرارکننده بود و بعد از آن حضرت، سایر انبیاء (بر اساس مرتبه اقرار نمودند و این امر به وضوح در قرآن بیان شده که وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسَی ابْنِ مَرْیَمَ که افضل انبیاء (این پنج نفر هستند و افضل این چند نفر حضرت محمّد (است».
الصّادق ( عَن إبن سَنَان قَالَ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (أَوَّلُ مَنْ سَبَقَ مِنَ الرُّسُلِ (إِلَی بَلَی رَسُولُ اللَّهِ (وَ ذَلِکَ أَنَّهُ کَانَ أَقْرَبَ الْخَلْقِ إِلَی اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی وَ کَانَ بِالْمَکَانِ الَّذِی قَالَ لَهُ جَبْرَئِیلُ (لَمَّا أُسْرِیَ بِهِ إِلَی السَّمَاءِ تَقَدَّمْ یَا مُحَمَّدُ (فَقَدْ وَطِئْتَ مَوْطِئاً لَمْ تَطَأْهُ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ (مُرْسَلٌ وَ لَوْ لَا أَنَّ رُوحَهُ وَ نَفْسَهُ کَانَتْ مِنْ ذَلِکَ الْمَکَانِ لَمَا قَدَرَ أَنْ یَبْلُغَهُ فَکَانَ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ کَمَا قَالَ اللَّهُ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنی أَیْ بَلْ أَدْنَی فَلَمَّا خَرَجَ الْأَمْرُ مِنَ اللَّهِ وَقَعَ إِلَی أَوْلِیَائِهِ (فَقَالَ الصَّادِقُ (کَانَ الْمِیثَاقُ مَأْخُوذاً عَلَیْهِمْ لِلَّهِ بِالرُّبُوبِیَّهًِْ وَ لِرَسُولِهِ (بِالنُّبُوَّهًِْ وَ لِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهًِْ (بِالْإِمَامَهًِْ فَقَالَ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ وَ مُحَمَّدٌ (نَبِیُّکُمْ وَ عَلِیٌّ إِمَامُکُمْ وَ الْأَئِمَّهًُْ الْهَادُونَ (أَئِمَّتُکُمْ فَ قالُوا بَلی فَقَالَ اللَّهُ شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ أَیْ لِئَلَّا تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ إِنَّا کُنَّا عَنْ هذا غافِلِینَ فَأَوَّلُ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ الْمِیثَاقَ عَلَی الْأَنْبِیَاءِ (بِالرُّبُوبِیَّهًِْ وَ هُوَ قَوْلُهُ وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ فَذَکَرَ جُمْلَهًَْ الْأَنْبِیَاءِ (ثُمَّ أَبْرَزَ أَفْضَلَهُمْ بِالْأَسَامِی فَقَالَ وَ مِنْکَ یَا مُحَمَّدُ (فَقَدَّمَ رَسُولَ اللَّهِ (لِأَنَّهُ أَفْضَلُهُمْ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ (فَهَؤُلَاءِ الْخَمْسَهًُْ أَفْضَلُ الْأَنْبِیَاءِ (وَ رَسُولُ اللَّهِ (أَفْضَلُهُمْ ثُمَّ أَخَذَ بَعْدَ ذَلِکَ مِیثَاقَ رَسُولِ اللَّهِ (عَلَی الْأَنْبِیَاءِ (لَهُ بِالْإِیمَانِ بِهِ وَ عَلَی أَنْ یَنْصُرُوا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (.
امام صادق ( عبدالله‌بن‌سنان گوید: امام صادق (فرمود: «اوّلین کسی که پیشتر از همه، آن پیمان را بست، رسول خدا (بود؛ زیرا او نزدیک‌ترین خلایق به خداوند تبارک‌وتعالی بود و در مکانی قرار داشت که چون در شب اسراء به آسمان عروج کرد، جبرئیل به او گفت: «ای محمّد (! پیش بیا، در جایی قدم گذاشته‌ای که هیچ فرشته‌ی مقرّب و هیچ پیامبر مرسلی در آنجا قدم نگذاشته است». اگر روح و جان او متعلّق به آن مکان نبود، نمی‌توانست به آنجا برسد و فاصله‌ی او تا خداوند چنان‌که خود خداوند می‌فرماید، اینگونه بود: فاصله‌ی او [با پیامبر] به‌اندازه‌ی فاصله‌ی دو کمان یا کمتر. (نجم/۹) یعنی بلکه نزدیک‌تر بود. زمانی که امر از جانب خداوند صادر شد، بر اولیای خداوند واقع شد امام صادق (فرمود: «میثاقی که از آن‌ها گرفته شد بر ربوبیّت خداوند و نبوّت رسالتش و امامت امیرالمؤمنین (و ائمّه (گرفته شد؛ خداوند فرمود: أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ؛ آیا پروردگار شما نیستم. (اعراف/۱۷۲) و محمّد (پیامبر شما و علی امامتان و ائمه هدایتگر امامان شما نیستند؟! قالُوا بَلی؛ گفتند چرا (اعراف/۱۷۲) خداوند فرمود: شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ؛ گواهی دادیم تا مبادا روز قیامت بگویید که: إِنَّا کُنَّا عَنْ هذا غافِلینَ؛ ما از این امر غافل بودیم. (اعراف/۱۷۲) اولین چیزی که خداوند عزّوجلّ از پیامبران بر آن میثاق گرفت، ربوبیت بود. آیه‌ی وَ إِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ؛ به همین معنا است. پس تمام پیامبران (را ذکر نمود. سپس برترین آنان را با بردن نامشان جلوه داد. و فرمود: وَ مِنکَ یعنی ای محمّد (! خداوند، نام رسول خدا (را پیش از دیگر انبیاء (ذکر نمود؛ چون او برترین آن‌ها است. وَ مِن نُّوحٍ وَ إِبْرَاهِیمَ وَ مُوسَی وَ عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ پس این پنج تن، برترین انبیاء (هستند و رسول خدا (برترین این پنج تن است. سپس خداوند از انبیاء (پیمان گرفت که به رسول خدا (ایمان بیاورند و امیرالمؤمنین (را یاری کنند».
الحسین ( الْحُسَیْنُ‌بْنُ‌عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (قَالَ بَیْنَمَا أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ (جُلُوسٌ فِی مَسْجِدِهِ بَعْدَ وَفَاتِهِ (یَتَذَاکَرُونَ فَضْلَ رَسُولِ اللَّهِ (إِذْ دَخَلَ عَلَیْنَا حِبْرٌ مِنْ أَحْبَارِ یَهُودِ أَهْلِ الشَّامِ قَدْ قَرَأَ التَّوْرَاهًَْ وَ الْإِنْجِیلَ وَ الزَّبُورَ وَ صُحُفَ إِبْرَاهِیمَ (وَ الْأَنْبِیَاءِ (وَ عَرَفَ دَلَائِلَهُمْ فَسَلَّمَ عَلَیْنَا وَ جَلَسَ ثُمَّ لَبِثَ هُنَیْئَهًًْ (هُنَیْهَهًًْ) ثُمَّ قَالَ یَا أُمَّهًَْ مُحَمَّدٍ (مَا تَرَکْتُمْ لِنَبِیٍّ (دَرَجَهًًْ وَ لَا لِمُرْسَلٍ فَضِیلَهًًْ إِلَّا وَ قَدْ تَحَمَّلْتُمُوهَا لِنَبِیِّکُمْ فَهَلْ عِنْدَکُمْ جَوَابٌ إِنْ أَنَا سَأَلْتُکُمْ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (... لَقَدْ ذَکَرَهُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَعَ الرُّسُلِ فَبَدَأَ بِهِ وَ هُوَ آخِرُهُمْ لِکَرَامَتِهِ (فَقَالَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوح وَ قَالَ إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلی نُوحٍ وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَ النَّبِیُّونَ قَبْلَهُ فَبَدَأَ بِهِ وَ هُوَ آخِرُهُمْ وَ لَقَدْ فَضَّلَهُ اللَّهُ عَلَی جَمِیعِ الْأَنْبِیَاء (... وَ زَادَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ تَکْرِمَهًًْ بِأَخْذِ مِیثَاقِهِ قَبْلَ النَّبِیِّینَ وَ أَخْذِ مِیثَاقِ النَّبِیِّینَ بِالتَّسْلِیمِ وَ الرِّضَا وَ التَّصْدِیقِ لَهُ فَقَالَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِیم.
امام حسین ( امام کاظم (از پدرانش از امام حسین (نقل کرده که ایشان فرمود: «پس از درگذشت رسول خدا (اصحاب در مسجد حضرت نشسته بودند و از فضایل پیامبر (یاد می‌کردند، ناگاه یکی از علمای یهودی از اهالی شام بر ما وارد شد: او تورات و انجیل و زبور و صحف ابراهیم (و پیامبران را خوانده بود و نشانه‌های آنان را می‌شناخت بر ما سلام کرد و نشست. کمی درنگ کرد و سپس گفت: «ای امّت محمّد! شما هیچ مثالی از هیچ پیامبری را و هیچ فضیلتی از هیچ رسول را وانگذاشته‌اید و همه را به پیامبر خود نسبت داده‌اید؛ اگر من از شما سؤال کنم پاسخی دارید»؟ امیرمؤمنان (به او فرمود: «... خداوند تبارک و تعالی از رسولان یاد کرد و با اینکه او آخرین ایشان بود به‌خاطر ارجمندی‌اش ابتدا نام او را آورد و فرمود: ما به تو وحی فرستادیم همان‌گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم. (نساء/۱۶۳) با اینکه پیامبران قبل از محمّد (بوده‌اند، امّا خداوند آغاز کرده که آخرین آن‌ها بوده است و خداوند او را بر همه‌ی پیامبران برتری بخشیده است ... و خداوند عزّوجلّ بر ارجمندی محمّد (افزوده و پیش از بقیه پیامبران از او پیمان گرفت و از بقیه پیامبران برای او پیمان فرمان‌برداری و رضایتمندی و تأیید گرفت و فرمود: وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِیمَ.
الباقر ( اخذ اللَّهُ مِیثَاقَهُ عَلَی نُوحٍ (وَ عَلَی النَّبِیِّینَ (أَنْ یَعْبُدُوا اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی وَ لَا یُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ أَمَرَ بِالصَّلَاهًِْ وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیِ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ لَمْ یَفْرِضْ عَلَیْهِ أَحْکَامَ حُدُودٍ وَ لَا فَرَضَ مَوَارِیثَ فَهَذِهِ شَرِیعَتُه.
امام باقر ( خداوند از نوح (و دیگر پیامبران، پیمان گرفته که خداوند تبارک‌وتعالی را بپرستند و چیزی را شریک او ندانند. به نماز و امر به نیکی و نهی از زشتی و توجّه به حلال و حرام، فرمان داده است و بر نوح (احکام حدود و واجبات مواریث را واجب نگردانید. و شریعت نوح (چنین بود.
الصّادق ( مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً (مِنْ لَدُنْ آدَمَ (فَهَلُمَّ جَرّاً إِلَّا وَ یَرْجِعُ إِلَی الدُّنْیَا وَ یَنْصُرُ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (وَ هُوَ قَوْلُهُ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ یَعْنِی بِرَسُولِ اللَّهِ (وَ لَتَنْصُرُنَّ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (ثُمَّ قَالَ لَهُمْ فِی الذَّرِّ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلی ذلِکُمْ إِصْرِی أَیْ عَهْدِی قالُوا أَقْرَرْنا قالَ اللَّهُ لِلْمَلَائِکَهًِْ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَکُمْ مِنَ الشَّاهِدِینَ وَ هَذِهِ مَعَ الْآیَهًِْ الَّتِی فِی سُورَهًِْ الْأَحْزَابِ فِی قَوْلِهِ وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثاقَهُمْ وَ مِنْکَ وَ مِنْ نُوح وَ الْآیَهًُْ الَّتِی فِی سُورَهًِْ الْأَعْرَافِ قَوْلُهُ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ قَدْ کُتِبَتْ هَذِهِ الثَّلَاثُ آیَاتٍ فِی ثَلَاثِ سُوَرٍ.
امام صادق ( هرآن تعداد از پیامبرانی را که خداوند از آدم تا خاتم مبعوث گردانیده است به دنیا باز می‌گردند و امیرالمؤمنین (را یاری می‌دهند. این بخش از آیه: لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ یعنی به رسول خدا (ایمان می‌آورند. و بخش بعدی وَلَتَنصُرُنَّهُ یعنی امیرالمؤمنین (را یاری می‌دهند. و سپس در عالم ذر به تمام این پیامبران گفته شده است: آیا به این موضوع، اقرار دارید؟ و بر آن، پیمان مؤکّد بستید؟. یعنی عهد و پیمان من، گفتند: «[آری] اقرار داریم»!. خدا به فرشتگان فرمود: پس گواه باشید! و من نیز با شما از گواهانم. (آل عمران/۸۱) و این به همراه همان آیه‌ای است که در سوره‌ی احزاب آمده است: وَ إِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَ مِنکَ وَ مِن نُّوحٍ وَ ابراهیم وَ مُوسَی وَ عیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ وَ أَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا و آیه‌ای که در سوره‌ی اعراف است: و [به خاطر بیاور] زمانی را که پروردگارت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذرّیّه‌ی آن‌ها را برگرفت. (اعراف/۱۷۲) این سه آیه با یکدیگر همراه بوده امّا در سه سوره جداگانه گنجانده شده است.
الرّسول ( عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَالَ: رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ (وَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ یَا عَلِیُّ (مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً إِلَّا وَ قَدْ دَعَاهُ إِلَی وَلَایَتِکَ طَائِعاً أَوْ کَارِها.
پیامبر ( ابوسعیدخدری گوید: پیامبر (را دیدم و از او شنیدم درحالی‌که می‌فرمود: ای علی (خداوند پیامبری را مبعوث نکرد مگر اینکه او را دعوت به ولایت تو کرد چه بخواهد و چه نخواهد.
الرّسول ( عَنْ حُذَیْفَهًَْ بْنِ أَسِیدٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (مَا تَکَامَلَتِ النُّبُوَّهًُْ لِنَبِیٍّ فِی الْأَظِلَّهًِْ حَتَّی عُرِضَتْ عَلَیْهِ وَلَایَتِی وَ وَلَایَهًُْ أَهْلِ بَیْتِی وَ مَثُلُوا لَهُ فَأَقَرُّوا بِطَاعَتِهِمْ وَ وَلَایَتِهِم.
پیامبر ( حذیفه گوید: رسول خدا (فرمود: «پیامبری هیچ پیامبری در عالم أظله تکمیل نشد مگر اینکه بر او ولایت من و ولایت اهل بیتم عرضه شد و تمثال آن‌ها برای آن پیامبر مجسم شد. پس اقرار به اطاعت و ولایت آن‌ها نمودند.
الباقر ( إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَخَذَ مِیثَاقَ النَّبِیِّینَ عَلَی وَلَایَهًِْ عَلِیٍ (وَ أَخَذَ عَهْدَ النَّبِیِّینَ بِوَلَایَهًِْ عَلِی (.
امام باقر ( خداوند تبارک‌وتعالی میثاق پیامبران را بر ولایت علی (و پیمان پیامبران را به ولایت علی (گرفت.
الباقر ( وَلَایَتُنَا وَلَایَهًُْ اللَّهِ الَّتِی لَمْ یَبْعَثْ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا بِهَا.
امام باقر ( ولایت ما همان ولایت خداست، که هیچ پیامبری را جز به آن [و با ایمان به آن] نفرستاده است.