آیه إِنَّ في هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدينَ [106]
در اين پيام روشنى است براى گروه عبادت‌كنندگان [پروردگار].
الصّادق (علیه السلام)- فِی خَبَرِ الْأَعْمَشِ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) الْکَبَائِرُ مُحَرَّمَهًٌْ وَ هِیَ الشِّرْکُ بِاللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ وَ أَکْلُ مَالِ الْیَتِیمِ ظُلْماً وَ أَکْلُ الرِّبَا بَعْدَ الْبَیِّنَهًِْ وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَاتِ وَ بَعْدَ ذَلِکَ الزِّنَا وَ اللِّوَاطُ وَ السَّرِقَهًُْ وَ أَکْلُ الْمَیْتَهًِْ وَ الدَّمِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِیرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ مِنْ غَیْرِ ضَرُورَهًٍْ وَ أَکْلُ السُّحْتِ وَ الْبَخْسُ فِی الْمِکْیَالِ وَ الْمِیزَانِ وَ الْمَیْسِرُ وَ شَهَادَهًُْ الزُّورِ وَ الْیَأْسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ الْأَمْنُ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ وَ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَهًِْ اللَّهِ وَ تَرْکُ مُعَاوَنَهًِْ الْمَظْلُومِینَ وَ الرُّکُونُ إِلَی الظَّالِمِینَ وَ الْیَمِینُ الْغَمُوسُ وَ حَبْسُ الْحُقُوقِ مِنْ غَیْرِ عُسْرٍ وَ اسْتِعْمَالُ الْکِبْرِ وَ التَّجَبُّرِ وَ الْکَذِبُ وَ الْإِسْرَافُ وَ التَّبْذِیرُ وَ الْخِیَانَهًُْ وَ الِاسْتِخْفَافُ بِالْحَجِّ وَ الْمُحَارَبَهًُْ لِأَوْلِیَاءِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ الْمَلَاهِی الَّتِی تَصُدُّ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَکْرُوهَهًٌْ کَالْغِنَاءِ وَ ضَرْبِ الْأَوْتَارِ وَ الْإِصْرَارِ عَلَی صَغَائِرِ الذُّنُوبِ ثُمَّ قَالَ (علیه السلام) إِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ.
امام صادق ( گناهان بزرگ حرام‌اند، که عبارتند از: شرک‌ورزیدن به خدای تعالی، کشتن جانداری که خداوند آن را حرام کرده، عقوق پدر و مادر، فرار از میدان نبرد، خوردن مال یتیم از راه ستم، رباخواری پس از دانسن حرمت آن، تهمت زدن به زنان پاکدامن و پس از اینها، زنا، لواط، دزدی و خوردن مردار، خون، گوشت خوک و آنچه که برای غیر خدا سربریده شده به جز در موارد ضروری، خوردن مال حرام، کم فروشی در پیمانه و ترازو، قمار بازی، گواهی دروغ، نومیدی از لطف خدا، ایمنی از مکر خدا، نومیدی از رحمت خدا، ترک همکاری با ستم‌دیدگان، اعتماد و تکیه بر ستمگران، سوگند دروغ، خودداری از پرداخت حقوق دیگران بدون تنگدستی، کبرورزی، زورگویی و دروغ‌گویی، اسراف و بیهوده خرج کردن، خیانت، سبک شماری حج، مبارزه با دوستان خدای متعال، سرگرمیهایی که انسان را از یاد خدای تعالی باز می‌دارد عملی ناپسند است مانند غنا و تار زنی. و پافشاری بر گناهان کوچک. فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- ضَرَبَ لِلنَّاسِ فِیهِ الْأَمْثَالَ وَ صَرَّفَ فِیهِ الْآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَعْقِلُونَ أَحَلَّ فِیهِ الْحَلَالَ وَ حَرَّمَ فِیهِ الْحَرَامَ وَ شَرَعَ فِیهِ الدِّینَ لِعِبَادِهِ عُذْراً وَ نُذْراً لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَی اللَّهِ حُجَّهًٌْ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ یَکُونَ بَلَاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ فَبَلَّغَ رِسَالَتَهُ وَ جَاهَدَ فِی سَبِیلِهِ وَ عَبَدَهُ حَتَّی أَتَاهُ الْیَقِینُ.
امام علی ( برای مردم مَثَل‌ها زده و آیاتی را زیرورو کرد شاید که آن‌ها تعقّل کنند، حلال را در آن حلال شمرد و حرام را حرام و دین را در ضمن آن برای بندگانش قانون نهاد و عذر آن‌ها را زائل کرد و آن‌ها را بیم داد تا برای مردم نسبت به خداوند پس از ارسال رسولان حجّتی و بهانه‌ای نباشد و وسیله‌ی بلاغ به مردم خداپرست گردد. او هم تبلیغ رسالت کرد و در راه خدا جهاد نمود و او را پرستید تا مرگش فرا رسید.