آیه ۱۱ - سوره انبیاء

آیه وَ كَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْيَةٍ كانَتْ ظالِمَةً وَ أَنْشَأْنا بَعْدَها قَوْماً آخَرينَ [11]

چه بسيار آبادي‌هاى ستمكارى را كه در هم شكستيم و بعد از آن‌ها‌‌، قوم ديگرى آفريديم.

۱
(انبیاء/ ۱۱)

السّجّاد (علیه السلام)- أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللَّه فَاحْذَرُوا مَا حَذَّرَکُمُ اللَّهُ بِمَا فَعَلَ بِالظَّلَمَهًِْ فِی کِتَابِهِ وَ لَا تَأْمَنُوا أَنْ یُنْزِلَ بِکُمْ بَعْضَ مَا تَوَاعَدَ بِهِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ فِی الْکِتَابِ وَ اللَّهِ لَقَدْ وَعَظَکُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ بِغَیْرِکُمْ فَإِنَّ السَّعِیدَ مَنْ وُعِظَ بِغَیْرِهِ وَ لَقَدْ أَسْمَعَکُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ مَا قَدْ فَعَلَ بِالْقَوْمِ الظَّالِمِینَ مِنْ أَهْلِ الْقُرَی قَبْلَکُمْ حَیْثُ قَالَ وَ کَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْیَةٍ کانَتْ ظالِمَةً وَ إِنَّمَا عَنَی بِالْقَرْیَهًِْ أَهْلَهَا حَیْثُ یَقُولُ وَ أَنْشَأْنا بَعْدَها قَوْماً آخَرِین فَقَالَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضُونَ یَعْنِی یَهْرُبُونَ قَالَ لا تَرْکُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلی ما أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْئَلُونَ فَلَمَّا أَتَاهُمُ الْعَذَابُ قالُوا یا وَیْلَنا إِنَّا کُنَّا ظالِمِینَ فَما زاَلَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ حَتَّی جَعَلْناهُمْ حَصِیداً خامِدِینَ وَ ایْمُ اللَّهِ إِنَّ هَذِهِ عِظَهًٌْ لَکُمْ وَ تَخْوِیفٌ إِنِ اتَّعَظْتُمْ وَ خِفْتُم.

امام سجّاد ( ای مردم تقوای خدا را پیشه کنید، از آنچه خدا شما را منع نموده، برحذر باشید. و از آنچه با ستمکاران کرده و در قرآن ثبت است، پند بگیرید. و از اینکه پاره‌ای از آنچه به ستمکاران وعده کرده بر شما فرود آید، در امان نمی‌باشید. به خدا شما پند داده می‌شوید و خوشبخت کسی است که از دیگری پند بگیرد. خدا به شما گوشزد کرده که با مردم ستمکار پیش از شما از شهرنشینان، چه کرده آنجا که می‌فرماید: وَ کَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْیَةٍ کانَتْ ظالِمَةً وَ أَنْشَأْنا بَعْدَها قَوْماً آخَرِین، فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضُونَ و فرمود: لا تَرْکُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلی ما أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْئَلُونَ؛ چون عذاب بر آن‌ها فرود آمد. گفتند ای وای بر ما به‌راستی ما ستمکارانیم این سخن را ادامه دادند تا آن‌ها را خُرد و خاموش کردیم و درو نمودیم. (انبیاء/۱۵۱۴). به خدا این پندی برای شما و تخویفی است اگر بپذیرید و بترسید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۳۴۰
الکافی، ج۸، ص۷۲/ بحارا لأنوار، ج۷۵، ص۱۴۵/ أعلام الدین، ص۲۲۳، فیه: «یرهبون» بدل «یهربون»/ الأمالی للصدوق، ص۵۰۳/ تحف العقول، ص۲۴۹/ مجموعهًْ ورام، ج۲، ص۴۷
بیشتر