آیه وَ الَّتي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فيها مِنْ رُوحِنا وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمينَ [91]
و [به ياد آور] زنى را كه دامان خود را پاك نگه داشت و ما از روح خود در او دميديم و او و پسرش [مسيح ] را نشانه [و معجزه] بزرگى براى جهانيان قرار داديم.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها قَالَ مَرْیَمُ (سلام الله علیها) لَمْ یَنْظُرْ إِلَیْهَا شَیْءٌ فَنَفَخْنا فِیها مِنْ رُوحِنا قَالَ رُوحٌ مَخْلُوقَهًٌْ لِلَّهِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها، کسی به مریم (نگاه نکرد. فَنَفَخْنا فِیها مِنْ رُوحِنا؛ روحی است که آفریده شده خداست.
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی تَوَحَّدَ بِمُلْکِهِ فَعَرَّفَ عِبَادَهُ نَفْسَهُ ثُمَ فَوَّضَ إِلَیْهِمْ أَمْرَهُ وَ أَبَاحَ لَهُمْ جَنَّتَهُ فَمَنْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قَلْبَهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ عَرَّفَهُ وَلَایَتَنَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَطْمِسَ عَلَی قَلْبِهِ أَمْسَکَ عَنْهُ مَعْرِفَتَنَا ثُمَّ قَالَ یَا مُفَضَّلُ وَ اللَّهِ مَا اسْتَوْجَبَ آدَمُ (علیه السلام) أَنْ یَخْلُقَهُ اللَّهُ بِیَدِهِ وَ یَنْفُخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ إِلَّا بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ مَا کَلَّمَ اللهُ مُوسی تَکْلِیماً إِلَّا بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ لَا أَقَامَ اللَّهُ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ (علیه السلام) آیَهًًْ لِلْعَالَمِینَ إِلَّا بِالْخُضُوعِ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) ثُمَّ قَالَ أَجْمَلُ الْأَمْرِ مَا اسْتَأْهَلَ خَلْقٌ مِنَ اللَّهِ النَّظَرَ إِلَیْهِ إِلَّا بِالْعُبُودِیَّهًِْ لَنَا.
امام صادق ( در خطاب به مفضّل: خداوند تبارک‌وتعالی در فرمانروایی یکتاست و خود را به بندگان معرفی نمود؛ سپس امر خود را به آن‌ها واگذار کرد و بهشت را برایشان ارزانی داشت؛ هرکه را بخواهد از جنّ و انس دل پاک می‌دهد و او را آشنا به ولایت ما می‌نماید. و هرکه را بخواهد کوردل نماید، معرفت ما را از او جلوگیری می‌کند. ای مفضّل! به خدا قسم آدم (شایسته‌ی آفریده شدن به دست خدا و دمیدن روح خویش در او نشد؛ مگر به‌واسطه‌ی ولایت علی (خدا با موسی (سخن نگفت مگر به ولایت علی (و عیسی‌بن‌مریم (را آیت برای جهانیان قرار نداد مگر به‌واسطه‌ی خضوع نسبت به علی (بالاتر بگویم، احدی از جانب خدا اهلیّت برای نظرکردن به خدا پیدا نکرد، مگر به‌واسطه‌ی بندگی و عبودیّت برای ما».