آیه أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ هذا ذِكْرُ مَنْ مَعِيَ وَ ذِكْرُ مَنْ قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُون [24]
آيا آن‌ها معبودانى جز او برگزيدند؟! بگو: «دليلتان را بياوريد. اين سخن كسانى است كه با من همراهى دارند، و سخن كسانى [پيامبرانى] است كه پيش از من بودند». امّا بيشتر آن‌ها حق را نمى‌دانند و به همين دليل [از آن] روى گردانند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) أُوتِیَ عِلْمَ النَّبِیِّینَ وَ عِلْمَ الْوَصِیِّینَ وَ عِلْمَ مَا هُوَ کَائِنٌ إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَهًُْ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ یَقُولُ اللَّهُ لِنَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) هذا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی.
امام علی ( به پیامبر اکرم (علم تمام انبیاء (و علم تمام اوصیاء (را داده‌اند و علم آنچه اتّفاق می‌افتد تا روز قیامت، بعد این آیه را تلاوت نمود؛ هذا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی، منظور پیامبر اکرم (است.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ مُوسَی (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ هذا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی قَالَ ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی ذِکْرُ الْأَنْبِیَاءِ (وَ الْأَوْصِیَاءِ.
امام کاظم ( هَذَا ذِکْرُ مَن مَّعِیَ وَذِکْرُ مَن قَبْلِی، منظور از ذکر کسی که همراه من است، علیّ‌بن‌ابی‌طالب (می‌باشد و ذکر افراد قبل از من نیز پیامبران (و اوصیای پیشین (می‌باشند.
الصّادق (علیه السلام)- أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ هذا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی فَقَالَ ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ مَا هُوَ کَائِنٌ وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی مَا قَدْ کَانَ.
امام صادق ( منظور از: ذِکْرُ مَن مَّعِیَ، این است که ذکر هرکس که همراه اوست و هرآنچه موجود است. وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی؛ یعنی هرآنچه موجود بوده است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ هاتُوا بُرْهانَکُمْ أَیْ حُجَّتَکُمْ هَذَا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ أَیْ خَبَرِی وَ ذِکْرُ مَنْ قَبْلِی أَیْ خَبَرُهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ، یعنی حجّت خویش را بیاورید. هَذَا ذِکْرُ مَن مَّعِیَ؛ یعنی خبر من، وَ ذِکْرُ مَن قَبْلِی؛ خبر افراد قبل از من می‌باشد.