آیه وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبينَ [16]
ما آسمان و زمين، و آنچه را در ميان آنهاست به بازى [و بىهدف] نيافريديم.
الصّادق (علیه السلام)- أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ اللَّهْوِ فِی غَیْرِ النِّکَاحِ فَأَنْکَرَهُ وَ تَلَا عَلَیْهِ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ* لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فاعِلِینَ* بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَی الْباطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ.
امام صادق ( از امام صادق (دربارهی لهو و لعب در مواردی غیر از عقد نکاح و ازدواج پرسیده شد، ایشان انکار و رد کرد و آیهای از جانب خداوند فرمود: وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ، «لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فاعِلِینَ بَلْ نَقْذِفُ بِالحَقِّ عَلَی الْباطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَی قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الْغِنَاءِ وَ قُلْتُ إِنَّهُمْ یَزْعُمُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) رَخَّصَ فِی أَنْ یُقَالَ جِئْنَاکُمْ جِئْنَاکُمْ حَیُّونَا حَیُّونَا نُحَیِّکُمْ فَقَالَ کَذَبُوا إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فاعِلِینَ بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَی الْباطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ثُمَّ قَالَ وَیْلٌ لِفُلَانٍ مِمَّا یَصِفُ رَجُلٌ لَمْ یَحْضُرِ الْمَجْلِس.
امام صادق ( عبدالأعلی گوید: از امام صادق (در مورد موسیقی پرسیدم و گفتم: «آنها گمان میکنند که رسول خدا (اجازه داده که بگوییم: جِئْنَاکُمْ جِئْنَاکُمْ حَیُّونَا حَیُّونَا نُحَیِّکُمْ یعنی ما نزد شما آمدهایم، نزد شما آمدهایم و بر ما درود بفرستید و بر ما درود بفرستید تا بر شما درود بفرستیم». ایشان فرمود: «دروغ میگویند، همانا خداوند میگوید: وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ؛ «لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فاعِلِینَ بَلْ نَقْذِفُ بِالحَقِّ عَلَی الْباطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ؛ سپس فرمود: «وای بر فلانی به خاطر آنچه که وصف میکند. و منظور از آن مردی بود که در مجلس حضور نداشت».